Dag Herma
Via Grafisch Atelier Hilversum en de boekkunstbeurs in Leiden leerden we elkaar kennen. Ik kwam een keer samen met een collega kunstenaar bij je op bezoek en we raakten in gesprek. Al snel ontstond daaruit een warme en hechte vriendschap.
Ik belde altijd eerst even op voordat ik bij je langs kwam. En als de deur dan open ging was het: “Welkom, welkom, welkom, treed binnen. Ontdoe u van uw jas. Nemen we plaats in de salon?” Ook in het Nederlands dat je sprak was je volstrekt eigen.
We vatten het plan op om in het grafisch atelier een exposite van je werk te maken. Die periode van samen wikken en wegen, selecteren en presenteren zal me altijd bijblijven en dierbaar zijn. We kwamen tot een mooie selectie werken die je zelf op die manier ook nog nooit bij elkaar gezien had. Het was wel even wennen, om echt te moeten kiezen uit al dat werk. Immers: “thuis heb ik nog meer!”
Want wat heb je hard gewerkt Herma.
In de afgelopen weken hebben we samen nog een grote ladenkast met werk doorgenomen. Er dook een tekening in kleurpotlood op. Een boerderijtje buiten in het landschap. In 1938 gemaakt door de 12-jarige H. Steur. Je kreeg een 8 van de leraar. Toen was immers de 9 nog voor de meester en de 10 voor onze lieve heer. Wat een talent en kunde, toen al.
En als we dan eens over mijn werk spraken, dan kwam al snel de kunstdocent in je weer naar boven. “Hoe kom je tot deze verbeeldingen? Wat is de essentie van jouw grafisch bezig zijn op deze wijze?” Binnen de korste keren voelde ik me dan weer het groentje op de kunstacademie en zat te draaien in m'n stoel. “Ja euh, dat weet ik toch ook allemaal niet!”
We waren het er over eens dat we juist beeld maken om uitdrukking te geven aan het onzegbare. En toch heb je juist aan dat idee ook altijd weer woorden willen geven. Een colofon, een inleiding, een toelichting, of gewoon dwars door de tekening heen geschreven.
En zo heb je je hele leven lang met een scherpe blik, een vaardige hand en een groot hart de wereld om je heen, en je eigen bestaan daarin willen doorgronden. Ruim tachtig jaren kunstenaarsschap waarin leven en werk in elkaar op gingen. Met recht één groot levenswerk. Wie doet je dat na?
Lieve Herma. Bedankt voor je kracht, warmte, humor en scherpzinnigheid. Niet alleen voor mij, maar voor veel meer mensen dan je durfde te denken ben je, en blijf je, een inspiratie en motivatie om aan het werk te gaan. Aan het werk om te blijven zoeken naar het goede, het mooie en het ware. In onszelf en de wereld om ons heen.
Herma, dag.