Akkoordenschema
Het is bijna niet uit mijn vingertjes te krijgen, maar oké, er staan wat punten in het nieuwe coalitieakkoord waarvan ik denk: dat lijkt ergens op. Puur op basis van het eerste gevoel hoor. Geeft mij mooi de gelegenheid de boel alsnog af te fikken als het zo uitkomt. Eerlijk is eerlijk, ik zal dat niet doen als het niet nodig is. Daarbij, lekker belangrijk wat ik ervan vind. Zo is het ook.
Ik las van de week een column waarin iemand terecht opmerkt dat wanneer het nieuwe akkoord redelijk te verteren valt, dat het dan nog steeds behoorlijk pijnlijk is om te bedenken dat er de afgelopen (minstens) tien jaar zoveel is gesloopt. Om dat dan vervolgens weer op te bouwen. Dan betaal je de rekening dubbel. En wie uiteindelijk die rekening voorgeschoteld krijgt laat zich heel makkelijk raden.
Dus nee, echt een fan van dit zootje ongeregeld zal ik nooit worden. Met als, zoals u allen wel weet, mijn grootste afkeur voor, zeg gerust walging van, het heerschap Rutte. Niet mijn premier.
De betere dingen dan. Gisteren na mijn Almeerse ochtenddienst doorgetjoekt naar Rotterdam. Dochterlief wachtte mij op bij het station en samen liepen we een rondje door de zielloze consumentenprut van Alexandrium. Zij heeft nogal een zwak voor kleding en ze 'moest hoognodig' nog iets voor de komende kerstperiode. Dus dan sjok ik er vrolijk mopperend achteraan. Zij kent haar pappenheimer.
Voor we aan dit rondje ellende begonnen dronken we eerst iets bij de normaalste zaak. Terwijl we met ons armetierige dienblad opzij schuivend aan het speuren waren naar iets vegans voor mij (hebben ze dus niet, beetje abnormaal vind ik dat) moesten we over de uitgestalde gebakjes heen onze QR-code laten zien. Beetje onhandig. Dat vond de seniormedewerker ook die zo onopzichtig opzichtig mogelijk haar collega probeerde in te fluisteren dat het niet hygiënisch is om het zo te doen. Mee eens, maar toch vind ik dat iets om niet publiekelijk te bespreken, dat doe je beter nadat de klanten weer uit beeld zijn. Al met al een feest van sociaal ongemak inclusief mijn prikkende hoofdhuid en klamme rug.
Nou ja, gaat nergens over natuurlijk. Tijd om er een punt achter te zetten met het liedje van de dag. En dat gaat dan weer wel ergens over. Johnny Cash. Man in Black. Live, wat dacht jij dan?