Alkoof
De schaduwen die we zien
waarin alle verhalen en leugens macaber dansen
met het rotsvaste geloof in een allang gestorven god
als die ooit al leefde
Als geen ander kennen we de herinnering, het litteken
om ze elk, één voor één, de nek om te draaien
het bloed koel
en de tranen geveinsd
Hier hebben we nooit liefde gekend
alleen een ingefluisterd sprookje
vertrouw niemand die ons voorging
vertrouw niemand die na ons komt
En nu het vuur dooft en de schaduw vervliegt
in nog een laatste poging
een uiterst verlangen te worden aangeraakt
zwaar ademend gaat het in een zucht van as tot stof