Baljuw
Soms kom je iemand tegen, je trekt een aantal weken met elkaar op, de klik is er, ondanks dat je min of meer gedwongen wordt om elkaar te leren kennen.
Na die korte en intensieve periode gaan de jaren voorbij en heb je af en toe nog contact met elkaar. In dit geval spraken we elkaar zelfs nog een keer in live Nijmegen. Bijpraten, koffie. Daarna hebben we elkaar niet meer gezien. Geen probleem, dat is gewoon hoe het is en hoe het gaat. We weten ons in goed gezelschap, zelfs op afstand.
Nu en dan is er even een kort teken van leven. We volgen elkaar op Wordpress en Twitter. Dan zie je een enkele keer iets voorbij komen van elkaar. Tot vandaag aan toe.
Logisch, want ieder jaar rond deze tijd van het jaar is er altijd wel iets aan de hand met de voetbalclubs die wij supporten. Onze favorieten strijden nog al eens tegen degradatie of om promotie. Dan sturen we elkaar even een hart onder de riem.
Vanavond staan onze teams tegenover elkaar voor de eerste van twee wedstrijden in de finale om eventuele promotie (Sparta, mijn club) en dreigende degradatie (zijn club: De Graafschap).
Ik moet je eerlijk zeggen dat ik natuurlijk heel graag zie dat Sparta na een jaar afwezigheid weer mee gaat doen op het hoogste niveau. En vooral dat ze daar dan weer echt een rol van betekenis gaan spelen. Net als vroeger.
Maar ik gun het hem juist net zo dat zijn Superboeren zich handhaven. Echt hoor, soms is vriendschap een duivels dilemma.
Daarom, hup onze clubs. Gelukkig is het maar voetbal en zullen we even goede en wonderlijke vrienden blijven.