Bewegingsvrijheid
Met bevende vingertjes, ik zeg je. Hoezo? Vanmiddag kwam mijn nieuwe tweedehands (of hoeveelstehands dan ook) laptopje binnen. Dus ik ben nogal verheugd. De volgende stap op mijn weg naar een leven met zo min mogelijk Google-gluurbuur. Want zo was het ook: ik heb dik zes jaar met een Chromebook rondgezeuld. Nah, zeulen is overdreven, het was (en is) een heel fijn apparaat. Licht, klein en ik heb er met heel veel gradueel plezier mijn beslommeringen op getypt, mijn werk ermee gedaan en allerlei andere digitale reut.
Maar ja, een jaar geleden stopte de ondersteuning. Dat betekent: geen updates meer, dus na een tijdje merk je dat niet alles meer even veilig aanvoelt en bepaalde websites weigeren je gewoon als bezoeker met je verouderde software, opzouten!.
Het is gewoon de oude en ranzige manier om je te dwingen tot de aanschaf van nieuwe troep. Het verdienmodel, zoals dat dan heet.
Geloof me, ik heb tot het uiterste gesparteld, allerlei trucs bedacht en geprobeerd en er zelfs mijn nog uitstekend werkende digi-diertje voor uit elkaar gehaald. Ja, zelfs opzettelijk kortsluiting gemaakt (sorry, de komende paar regels worden wat nerdy techneuterig) op het moederbord om zo het dichtgetimmerde BIOS open te breken en er een fijne Linuxinstallatie op te kunnen zetten. Maar nee, u kunt de boel opnaaien wat u wilt, deze prima hardware moet en zal de prullenbak in en gij zult een vers product kopen. En u mag niet langs AF.
(Ook na de kortsluiting werkt het apparaat nog alsof er nooit iets is gebeurd, wonderlijk en tegelijk schrijnend toch: goed spul, kan vast nog jaren mee, maar het verdienmodel is zoals gezegd heilig.)
Ik ben uiteindelijk noodgedwongen op zoek gegaan naar een alternatief, want ik wil online net zo relatief veilig zijn als offline. Na veel zoeken, geduld en ongeduld, wikken en wegen, het uitermate bescheiden budget geteld en herteld, uiteindelijk de meest economisch en ecologisch verantwoorde keuze gemaakt: een gebruikte laptop van een in mijn ogen betrouwbaar merk waar ik jaren terug nog dagelijks het onderhoud voor deed, vertrouwd dus. Zonder besturingssysteem, zodat ik het beestje helemaal zelf aan kan kleden. Met uitsluitend privacy-vriendelijke software op basis van Ubuntu, de basis van gebruiksaardigheid, met alleen vrije software, alles ontwikkeld door mensen die er hun tijd, ziel en zaligheid in steken, zonder winstoogmerk of enig andere vorm van marketingstrategie; dingen maken die zo lang mogelijk meegaan, gratis en transparant.
Dus nu zit ik met kleine vierkante oogjes van het installeren, inrichten en configureren van mijn nieuwe oude laptop. Maar dan heb je ook wat. Voldoening bijvoorbeeld.