Bewijs van onvermogen
Een zogenaamde beloning voor je vaccinatie. Ik krijg er spontaan een wee gevoel van in mijn maag.
Laat duidelijk zijn dat ik niet tegen vaccineren ben. Maar ik ben wel tegen de manier waarop er in de afgelopen maanden als een idioot heel veel tijd en geld is gestoken in de ontwikkeling en het testen van een vaccin. Die enorme snelheid bevalt mij niet. Tel daarbij op dat ik het een schoolvoorbeeld vind van hoe wij met elkaar omgaan en dan vooral het misbruik maken van elkaar. Een race tegen een onzichtbare klok ten koste van alles. Het welbekende destructieve kortetermijndenken viert hoogtij.
Waar het rijke westen nu dus binnen negen maanden kan beginnen met het vaccineren van de bevolking (waarvan dus helemaal niet zeker is of het vaccin echt werkt), zal het minder rijke of arme deel van de wereldbevolking (een stevige meerderheid van de mensheid die toch altijd al – ook letterlijk – buiten de boot valt) nog zeker twee jaar moeten wachten. Ondertussen is datzelfde deel van de mensheid als proefpersoon gebruikt. Het leverde namelijk geld op om je lichaam te verkopen. Tel daarbij op dat de overige vaccinatieprogramma's in die landen volledig stil werden gelegd. Gevolg: ziekten die we in ons veilige nestje als verleden tijd beschouwen, zullen zo goed als zeker weer de kop opsteken. Goed bezig.
Nu ik vanochtend zo'n beetje als eerste het bericht las dat volgens een representatief onderzoek (waar ik ook mijn vraagtekens bij zet: iets meer dan 1600 mensen is iets gevraagd) driekwart van de Nederlandse bevolking voor een voorkeursbehandeling zou stemmen wanneer je bent ingeënt, had ik spontaan geen zin meer in mijn ontbijt. Misselijkmakend.
Als je al voor een dergelijk systeem zou kiezen, dan moet het gaan over het belonen van gedrag dat een volgend virus zou voorkomen; het kan het dus nooit over een uitvloeisel van ons gedrag tot nu toe gaan. Ik roep het nog maar een keer: Covid-19 hebben we aan ons eigen inhalige en oeverloze graaigedrag te danken. Wij zijn zelf het virus. We consumeren ons suf met als gevolg dat we op hoge snelheid afstevenen op een onbewoonbare planeet.
Zoals de Rotterdamse burgemeester Aboutaleb zei en met hem nog heel veel anderen: het is een gedragsprobleem. Laat ik het bij herhaling wat algemener maken: als we ons gedrag niet veranderen kunnen we vaccins blijven uitvinden tot we een ons wegen.
Inmiddels waarschuwt de WHO, net als voorgaande decennia, voor een volgende pandemie. Want wees gerust, dit is pas het begin. Volgens mij ben je dan verkeerde prioriteiten aan het stellen als je trots met je vaccinbewijs een kroeg in mag, naar een concert toe kan of het OV in (nota bene een basisvoorziening die je dus – huppekee – kan worden ontnomen door de amoebes die niet in staat zijn verder te kijken dan hun eigen trieste wereldje).
Gedrag dus. In het grote geheel. Daar is geen vaccin, een doekje voor het bloeden, voor. Het is een kwestie van anders denken en doen. Actie.
Zo niet, dan zal er nooit sprake zijn van een post-coronatijdperk.