Billenkoek
Hoeps, daar zakt mijn broek weer spontaan af. Niet omdat het zo lekker modieus of swag is. Nee, maar wel omdat ik het nogal een bizar argument vind dat winkelketens beginnen te huilen omdat ze met een kerstvoorraad blijven zitten en de ingeslagen kleding straks “uit de mode is”. Wat de neuk? Mode? Echt joh, dat verzinsel, die mythe, die zinsbegoocheling ga je als argument gebruiken? Kom dan met iets enigszins geloofwaardigs als tja, we moeten de arbeiders in de sweatshops nog betalen, want die hebben zich letterlijk de tering gewerkt en nu is hun kommetje pap op. Dus ja, geef even steun, dan kunnen we die schuld in ieder geval inlossen.
Daarom loop ik nu in mijn blote reet. Natuurlijk kan ik mijn broek ophalen, maar dan blijf ik bezig. Want de ene drogreden is nog niet de wereld in geholpen of de andere aso's staan alweer aan m'n lieve broek te sjorren. Zoals daar zijn: de andere winkelketens, de zogenaamd grote spelers die best tegen een stootje kunnen. Sterker, zij zijn er mede schuldig aan dat we maar blijven consumeren. Dat we maar troep blijven kopen die we totaal niet nodig hebben. En dat voor een zo laag mogelijke prijs. Nou ja, relatief dan hè. Ik hoef vanzelfsprekend niet weer te roepen dat die prijs voor een heel groot deel van de mensheid torenhoog is en dagelijks doden kost. Dus, Action, HEMA, Wibra en andere eikeltjes die zo lekker vrijemarktdenkend de grenzen van de maatregelen opzoeken: dikke vinger voor jullie (dan houd ik het nog netjes). Echt, daar zijn de Ruttetoespraakschreeuwers beginnelingen bij – wat ze sowieso ook zijn.
Ik wilde ook nog iets gillen over Schiphol en de gierende waanzin daarvan. Maar laat ik nu niet ineens al mijn onkruid verschieten.
Dus voordat ik kou vat hijs ik toch mijn broek maar op. Voor je het weet stoort men zich aan mijn jaloersmakende boxershortbilletjes. Dat wil ik natuurlijk niet op mijn geweten hebben.