Bubbelgum
Ik was een fractie van een seconde verwijderd van een klassieke buitensluiting. Boodschappentas en gft-afvalzak buiten de deur, inclusief deze oude zak, en ik maak een vloeiende beweging de deur achter mij dicht te trekken. Nog net op tijd dacht ik aan mijn sleutels. Die zaten nog aan de binnenkant. Oeps.
Het zegt misschien iets over het dromerige wolkendek waar ik nog op ronddobber na een kleine week in Engeland.
Vorige week woensdag vertrok ik met de trein naar Manchester en afgelopen nacht kwam ik weer thuis. Moe, brak en voldaan. Een paar dagen volgepakt met vrienden en muziek. Drie optredens in vier dagen, een voetbalwedstrijd tussen Oldham Athletic en Altrincham; ook een Manchester-derby, maar dan van het niveau 'anderhalf uur achter de bal aanrennen en dan zien we wel'. Ik hou er wel van. Daarbij is het allemaal nog relatief onschuldig en zijn zielen nog niet verkocht aan de hoogste bieder. Een koffie is betaalbaar en je maakt er de plaatselijke fans van heel dichtbij mee, met je natte neus zowat op het gras.
Ik wist vooraf dat ik in ieder geval één optreden zou doen, maar zoals het dan gaat werden het er spontaan drie. Eentje in Manchester, daarna Darwen en afgelopen zondag de afsluiter in Liverpool. Met mijn (muziek)vrienden jd meatyard en VICE VERA (Tamsin, die mij afgewisseld met vrienden Ian en Cathy ook nog eens onderdak bood). Jesse Statman uit New York maakte het vierkoppige kabaal compleet.
Kortom, een compleet pakket pure muziek, elke avond afgewisseld met een dichter, een DJ en een MC. 'Twisted Folk' dekt de lading van zoveel cultureel lekkers nog altijd prima.
Tijdens de sets van VICE VERA trommelde ik een paar nummers mee, zij deed telkens het slotnummer van mijn set met mij mee en samen ramden we er in de set van jd meatyard nog wat nummers uit. Goede oude tijden herleefden wat dat betreft.
We sleepten en sleurden met spullen, bouwden op en braken af. We hadden diepe en ondiepere gesprekken over van alles en nog wat. We deelden het avondeten, maakten 's ochtends koffie en toast en keken elkaar dan gemangeld en met een glimlach aan.
Dit was de bubbel waar ik na een warrig jaar hard aan toe was. Een paar dagen ondergedompeld in een vriendschappelijk bad, weg van alles.
En dan heb ik nog lang niet alles opgeschreven. Is ook niet te doen.
Ik hoop dat er niet weer vier jaar tussenzit voordat we elkaar zien en we onze kunsten met gebalde vuist de wereld in slingeren. Met een beetje mazzel komt het spul komend jaar naar Nederland. Dan wil je er bij zijn, geloof mij nou.
Tot dan doen we het met de herinneringen en alvast een paar foto's.
Vanaf zeven hoog, uitkijkend op een schitterende herfstheuvel, maak ik een buiging voor mijn lieve, gastvrije, getalenteerde vrienden.