Chillen
Zo, lekker aan het chillen?
Ja-ja, chillen-ja!
Fijn, maar kan het wel wat zachter?
Ja-ja, chillen-ja!
Ik loop weer terug naar mijn plek op de achterste stoel in de trein. De muziek gaat inderdaad wat zachter. Ik had natuurlijk gewoon moeten zeggen dat het helemaal uit moest, omdat het kapotirritante sociale armoede is – hij keek mij niet eens aan, ook dat nog. Maar ja, je hoopt tegen beter weten op een soort zelfstandig verbanden leggend (iets met 1+1?) organisme. Dat de context op zich voldoende is om te besluiten dat je gedrag misschien enigszins aso is, met je poten tegen de leuning en je blikje energy-drank lekkend naast je.
Ach, de voordelen zijn legio hoor. Ik ben niet in elkaar geslagen door de merkwaardige heliumklinkende amoebe. Mijn vraag sorteerde in elk geval letterlijk genomen effect. En ik heb, nadat ik twee minuten zachtjes wat voor mezelf heb zitten trillen van misplaatste opluchting, mijn boek uit kunnen lezen. Dat is toch ook allemaal heel wat waard.
Weet je, nog hooguit een jaar of veertig volhouden en dan heb ik er allemaal geen last meer van. Zoals Monty Python al neuriede: Always look at the bright side of life. Daarom.
Overigens, dat boek: wederom een dikke aanrader. Oorsprong (hoe de aarde de mens heeft gevormd) van Lewis Dartnell. Een duizelingwekkende combinatie van geschiedenis, aardrijkskunde, geologie, sterrenkunde, politiek en nog veel meer. Allemaal op een hoop en toch duidelijk, helder en wow! Schitterend interessant, echt.
Ik weet nu alles. Terwijl ik dus dacht alles al te weten, kun je nagaan.
Als ik je zo gek mag maken: lees Harari, Bregman, Kingsnorth en Dartnell. Dan roep je daarna heel hard kwartet! en moet jij eens zien hoe je wijsneus tintelt. Ga je vanzelf stevig van niezen waardoor je de ene oerknal na de andere veroorzaakt. Zoiets dan. Met een toefje zout en snotterige fantasiakorreltjes.
Goed. Laten we ondertussen, met Oorsprong in gedachten, lekker gaan slapen met de troostende gedachte dat uiteindelijk werkelijk alles gewoon allergievrije sterrenstof is.