Detoon
Onze stem zijn we hier nog niet kwijt. Al zou ik mij schor willen schreeuwen om toch vooral te kiezen voor progressief en activistisch. Radicale moed, compromisloze omslag en dergelijke termen. Omdat de urgentie alleen maar groter is geworden.
Het huis staat dik in de fik, zoals iemand uit Zweden al zei. Dan moet je in actie komen en niet denken dat we dan ergens anders gewoon een nieuw huis kunnen bouwen.
Na het blussen (dit klinkt alsof ik er nog vertrouwen in heb, oh my...) is het van groot belang om te kijken hoe de brand is ontstaan en zo te voorkomen dat het nog een keer kan gebeuren. Al zou ik liever zien – en dat kan ook best – dat het tegelijk gebeurt: blussen en onderzoeken. In de smeulende hoop as ligt misschien dan nog een gezonde, leefbare en vriendelijke toekomst voor de generaties na ons. Het gaat om de lange termijn; kortzichtigheid is alvast een deel van het probleem.
Ik heb in de afgelopen periode van een groot aantal partijen de standpunten doorgenomen. Ook van een stuk of wat die mijn stem nooit zullen krijgen. Toch is het goed om af en toe het andere spectrum te bezoeken. Tot nu toe overigens altijd om de bevestiging te krijgen: dit is mijn kopje thee niet. Dank u.
Wat ik verwacht is dat Markje met zijn guitige koppie zijn vierde kabinet zal mogen vormen (2 van de voorgaande 3 gingen kopje onder, zijn partij levert zetels in, maar hé, hij blijft een optimist hè) en zal dat waarschijnlijk doen met de twee centrumpartijen die het ook prima vinden om wat rechtsgedraaide yoghurt bij de wijn te doen: CDA en D66. Dat wordt lachen en veel van hetzelfde. Tik daarbij Hoekstra aan die ongetwijfeld de rechterflank – just in case – met ziel en zaligheid zal bewaken. Om een (eventuele) meerderheid te krijgen is de kans groot dat opnieuw CU aanschuift. Met andere woorden: de hele riedel gewoon nog een keer.
Als dit gebeurt, dan is het ook voor de oppositie een herkansing, maar dan met wat nieuwe smaken. Met een beetje mazzel weten ze deze keer wel een luis in de pels te zijn in plaats van wat gereutel zonder tanden.
Al met al is het typisch Nederlands. Eindeloze nietszeggendheid, marginaal en o zo trots op het kaalgeslagen kikkerland omwille van nog meer export, kapotgefokt vlees, geel uitgeslagen kunstmestlandschap, asfalt, industrie en vliegverkeer. Gooi daar nog wat megalomane belastingvoordeeltjes bij en het ontduikingsparadijs leeft nog kort en leeggeroofd gelukkig. Ziende blind, zielloos, ziek en voor dood achtergelaten. En maar lachen.
Het grote wachten is nu op mijn lieve schat. Zodra zij thuis is van haar nobele arbeid gaan we naar het stemlokaal. Stemvork mee en prikken maar. Kijken of de rapen gaar zijn.