Dierproeverij
Een paar weken geleden deed ik waar al een een poosje over aan het nadenken was. De sloopkogel is nu dan eindelijk door de kerk: ik ben voor de tweede keer in mijn leven lid van een politieke partij.
De eerste keer kreeg de SP mij zover. Het was de tijd van alles NEE en overal op tegen. Tomatenpureehosanna. Na een jaar of twee vond ik het genoeg. Het viel me allemaal een beetje tegen en het was mij te behoudend en teveel van hetzelfde. Einde lidmaatschap.
Omdat er verder geen partij was waar ik nou echt een lekker gevoel bij had, heb ik het zo gelaten. Een paar keer heb ik helemaal niet gestemd. Dat klinkt alsnog als iets actiefs, niet stemmen. Ik had nergens het gevoel dat het ertoe deed, dat er ook maar een beweging was die mij vertegenwoordigde en dat politiek sowieso een hoop stierenpoep was. Nou ja, dat is het ook, nog steeds. Maar ja, blijkbaar is het nu eenmaal het enige instituut dat nog enige invloed heeft, ondanks het dansen naar de pijpen van de multinationals.
Los hiervan, nu, na jaren stabiel stemmingsgedrag mijnerzijds, was de tijd ook daar om er een lidmaatschap aan te verbinden. Niet omdat ik per se ergens bij wil horen. U kent mij, liever hoor ik nergens bij. Ik krijg het doorgaans nog benauwder dan ik het normaal al heb van dat hele hokjesgedoe en groepsgebeuren.
Ik vermoed dat ik weer in een fase zit dat ik iets wil doen met mijn onvrede over alles; noem het voor de eenvoud maar 'het systeem'. Fuk het systeem grote tijd. Maar dan wel met een onderbouwende en opbouwende achterliggende gedachtenspinnerij. Niet zomaar alles naar de klote. Dat kan altijd nog – prima achterdeurtje hoor.
Over actief gesproken. Vandaag ben ik naar een partijbijeenkomst geweest. Mijn eerste ooit, ook dat. Ik kan er een heel verhaal over houden, over alles wat ik er van vind en er over te zeuren heb. Want geloof mij maar dat het nergens perfect is. Dat had ik ook niet verwacht. Maar wat ik wel hoopte, was dat ik voor nu de juiste keuze heb gemaakt. En ondanks dat ik niet veel heb met het woordje hoop: deze hoop lijkt mij te doen opleven. Mooi toch. Nou, dan is de stap naar een glorieuze politieke carrière nagenoeg nihil. Waarom ook niet?
Daarom. Partij voor de Dieren. Omdat wanneer je goed bent voor je mededier dat zonder omwegen goed is voor je leefomgeving en jezelf. Zo eenvoudig is het, gekkie.