Doe maar niet
Om nog maar even door te bomen over onze avonturen in stroomland, ofwel, de streamingdiensten die ons luie leven op de bank moeten veraangenamen: wat is de muziek bij nieuwe series ongelooflijk slecht. Het mocht blijkbaar niets kosten en vooral klinken als semi-oorwurm met een tergend hoog oehoehoe- en ahahaaa-gehalte. Wat een bagger, wat een kitsch, wat een misère. Gelukkig zijn de gemiddelde aanstormende acteertalenten ook abominabel, dus dat houdt elkaar lekker in evenwicht.
We probeerden de op het oog interessante serie Reign, over de nogal tragische lotgevallen van de Schotse koningin Mary. Arm kind, want amper deze wereld in gelanceerd, had zij al een heel land onder haar hoede. Hoop gedoe. Lees Wikipedia maar, dan zie je dat haar leven op zich best een goede serie zou kunnen maken. Maar nee. Het is potsierlijk in alle opzichten. En dit is slechts een voorbeeld van onze soms wanhopige pogingen een serie te vinden die ons kan boeien, vermaken of op z'n minst de schrale moeite van het bekijken waard maakt.
Toch boften we, want wat bleek? De nieuwste theaterregistratie van Ronald Goedemondt was beschikbaar. Dan heb je geen kind aan ons. Vraag niet waarom, want er valt genoeg te vinden van zijn geraaskal. En toch hebben we een zwak voor deze snuiter.
Een ander pluspunt van al die shit die het algoritme ons wenst voor te schotelen is dat we dan niet alle avonden als zombies naar wat bewegend beeld staren. Moet je ook niet willen. Consumeren moet je begrenzen, echt hoor. Er is genoeg te doen om blij van te worden. Dus beter trap je niet in de val van de grote afleidingsmanoeuvre die moet voorkomen dat we om ons heen gaan kijken.
Had ik dus nooit gedacht, maar ontsnappen kan ik niet. Omdat het vanuit elk perspectief past. Commerciële prut, oorwurm en tekstueel in de maat die hier wordt aangegeven. Doe Maar. Doris Day. Ai ai ai... ik ga zachtjes in een hoekje huilen.