Epitaaf

Streel mijn dode gezicht
warm van de laatste adem warm van jouw hand
zacht als het leven
dat zich met een zuchtend afscheid ontvouwde

De wind die langs mijn lichaam zoekt naar
waar zij rustig liggen kan
de boom die wortelt in mijn hart
haar bladeren regenen op het gras

Streel mijn wang
kus mijn levenloze lippen
zeg nog één keer dat jij van mij houdt
ik zal breken en vergaan maar nooit vergeten