Feestbeest

Hopsa, wat een stilte hier. Even wat aan doen. U weet, het is beslist geen onwil, slechts een gebrek aan typtijd.

De week stond, los van werk en opleiding (en huiswerk!) in het teken van de partner in crime. Ze was woensdag jarig. Een mooie dag al zeg ik het zelf – het is de dag waarop ik ooit, lang geleden toen de rozen nog in dit koninkrijk welig tierden, deze verziekte wereld begroette.
Tja, je zal maar veertig worden. Da's toch een dingetje. Ik heb mijn best gedaan er wat onvergetelijke cadeautjes tegenaan te gooien, opgeluisterd met een kaartje. Ik kreeg de indruk dat het werd gewaardeerd. Toch fijn.

Op de dag van de jarige gingen we 's avonds uit eten. Dat was met al die openbare opsluitingen van de laatste twee jaar toch best lang geleden. Dus op de fiets en met de pont naar Noord. Later die avond werden we op de weg terug getrakteerd op een stevige regenbui, maar dat kon de pret verder niet drukken.
Gisteren hebben we het feestje nog eens dunnetjes gevierd. Minutieus verdeeld over de middag en avond een uiterst select gezelschap met als eindresultaat een krat vol chips, cola, wijn en bier dat de komende weken ons menu zal dicteren. We zijn het gewoon niet meer gewend, een feestje. Hoe minimaal ook.

Overigens wil ik u na al dit feestgedruis en de voorgaande redelijk lichtvoetige stukkies schrijfwerk toch vooral op het hart drukken dat ik nog altijd allesbehalve onverschillig sta tegenover alle ellendige shit op deze aardkloot. Ik ben daar nog net zo verdrietig, gefrustreerd en boos om als voorheen. Ik vervloek dagelijks de diersoort waar ik deel van uitmaak hartgrondig en met overtuiging. Dat u het weet.

Om dan toch nog een klein beetje feestelijk af te sluiten: Altered Images. Happy Birthday Want als je dan toch in de jaren 80 bent geboren, dan hoort dit plaatje er gewoon bij.

#waanvandedag