Reigeren
Hopsa, net thuis van een avondje Heemskerk met MANKES, u weet wel, die te gekke kunstband. Jezus, wat zijn ze goed. Echt, ik maak hier geen grapjes over.
Van Amsterdam naar Heemskerk, dat is nogal een gedoe als je geen auto hebt. Daarom zijn wij dan ook GreenWheelers, voor de optredens. Maar, deze keer konden we sinds lange tijd weer eens de Betondorpse leenauto gebruiken en dat voelde toch fijn als vanouds, die hele riedel die daarmee samenhangt. Op de fiets de papieren en sleutel halen, dan door naar de straat waar de auto woont en dan, vroem-vroem, de partner in crime en onze spullen ophalen. Op naar de gig (dat klinkt hip, vandaar).
Goed, zoals wel vaker, als je dan vlakbij de podiumbestemming bent, is er nog even leuk een omleiding. Volg Z. Nou, dat viel nog niet mee. Gelukkig waren we op tijd, dat wel. Opbouwen, spelen en weer klaar, naar huis. (Dat is de notendop, ik bespaar de details die zeer de moeite zijn, maar ik moet naar bed joh, hoogste tijd. Dus even kort, oké? Oké.) Autootje ook weer naar het baasje brengen, fietsje pakken en trappen maar, jochie.
Wat mij dan dus vooral opvalt (en dat is eigenlijk het enige wat ik had willen typen, maar zoals u ziet: mission failed – en wéér een 'tussen haakjes', zo irritant!) is het kabaal dat reigers maken, zo midden in de nacht. Man, man, man (M/V). Bizar hoor. En dat niet alleen, ik vind ze ook nog eens vet cool, zoals ze dan met hun hele fukjoe-houding kaarsrecht intimiderend op de daken en motorkappen van de geparkeerde auto's zitten en mij vooral negeren, maar stiekem toch heus wel in de smiezen hebben. Bij volle maan, ook dat nog. Nou, dan vind ik dat fietstochtje van leenautostraat naar huis toch best de moeite waard. Weet u dat ook weer.