Krultang
Ze komt uit de badkamer en gaat op de bank zitten. Ik kijk op van mijn boek en zie dat ze in het niets staart. Ze heeft iets aan haar haar gedaan. Daarnet had ze van twee vlechten drie vlechten gemaakt. En nu zijn die verdwenen en heeft ze alles aan een kant bij elkaar gebonden met een haarelastiek. Ik doe mijn boek dicht.
Waar denk je aan?
Ze kijkt vanuit het niets zonder aarzeling naar mij.
Een krultang.
Een krultang?
Ja. Ze knikt. Een krultang.
Oh.
Ja. Maar dat is slecht voor je haar, dus dat gaan we niet doen.
Nee.
En haarlak.
Haarlak?
Ja. Haarlak.
Maar haarlak is ook niet goed. Voor jezelf en je omgeving.
Nee, precies. Dus dat gaan we ook niet doen.
Nee. Laten we dat ook maar niet doen dan.
Ik sta op en pak mijn laptop. Dit filosofisch diepzinnig en levensveranderend gesprek schreeuwt gewoon om vereeuwiging.