Leefgeld
Je geld of je leven. Dat is zo'n beetje de zin waar alles om draait in westerns. Als kind heb ik er flink wat gezien en heel af en toe merk ik dat ik er nog een zwak voor heb. Vooral de klassiekers. Met wat mij betreft Once Upon a Time in the West op één. Al was het maar vanwege de muziek en dat tragische beeld van de jongen met de harmonica, een beeld dat, vind ik, voor zoveel meer staat. En ja, je moet ook wel een beetje door de propaganda van seksisme en hup witte overheerser en boe oorspronkelijke inwoner heen kijken. Toegegeven, dat valt niet mee. En daar zou ik ook een hele boom op een verder verlaten prairie over op kunnen zetten. Toch doe ik dat nu niet. Jullie blij.
Het gaat mij om de openingszin van dit typwerkje. Je geld of je leven. Dan lijkt de keuze eenvoudig. Het wordt tot op de dag van vandaag bijvoorbeeld bij allerlei zelfverdedigingstrainingen als kernboodschap meegegeven: geef je geld (of alles wat staat voor materie) en kies voor je leven. Prima plan.
Dan is het des te gekker dat er vanuit overheden wereldwijd steevast wordt gekozen voor het geld. Ten koste van al het leven. Raarrrr. Zonder leven geen geld, zou je zeggen.
Maar toch: alleen al in ons miniland kiezen we nu al jaren vrijwillig voor partijen die doodleuk over lijken gaan. Meer asfalt (tijdens de warme zomers waarvan er alleen maar meer zullen komen nóg vervuilender dan de weggebruikers), meer auto's, meer vliegverkeer (recent nog 4 miljard mogen ontvangen en de kerosine was al belastingvrij), meer subsidie voor multinationals (in de vorm van allerlei vage belastingconstructies), meer industrie. Al dit moois is goed nieuws voor de Man met de Zeis, ofwel, de killer-economie. Ondertussen wordt het volk in slaap gesust met goedkope kleding, boodschappen en zenuwslopend werk (lees: uitbuiting, moderne slavernij, race naar het afvoerputje; een volk dat moet zien te overleven kijkt nu eenmaal niet verder dan haar eigen voordeur en is een makkelijke prooi voor nog meer leningen en dus schuld en dus, nou ja, je snapt het).
Alleen al in Nederland gaat er aan belastingvoordeel 8 miljard naar vadsige bedrijven die de boel schaterlachend om zeep helpen. Ten koste van alles en iedereen. Onder aan de streep van al dat schijnheiligs? Meer doden onder de mantel der welvaart – we stikken letterlijk van de poen. Oké, taalnazi's aller landen: door de poen dan.
Misschien moet daar dan eens een streep onder. Of beter: doorheen.
Overigens, het is heus allang te laat hoor, daar ben ik van overtuigd. Het zogenaamde kantelpunt, de mythe van het is nu toch echt één voor twaalf, maar het kan nog, het kan nog!, het sprookje van maximaal 2 graden opwarming (die 1,5 graad is al losgelaten, gelukkig hebben we daarvoor in de plaats een anderhalvemetersamenleving). Het is allemaal water onder de brug die onvermijdelijk instort en wordt meegesleurd. En toch ga ik liever strijdend ten onder, dan zielloos dolend naar de kloten. Het is simpel. Ik gun de volgevreten idioten geen leedvermaak meer. Genoeg.
Je geld of je leven. Wat kies jij? Goed zo. Dan weet je ook waar je straks in maart voor moet kiezen. Zegt het voort (en lees ook nog even dit artikel over de Duurzame Troonrede). Verder geen druk.
#waanvandedag #geld #leven #western #troonrede #pvdd #politiek #100DaysToOffload #obi #basisinkomen #subsidie #belasting