Lichte muziek
Vandaag leende het gerommel in en rond het huis ook de nodige memoires op. Zo klikte ik tussen al het gefrutsel door wat repetities en bootlegopnamen van Cradle FC aan. Dan wordt tijdreizen ineens een makkie. Deze keer van begin 2005 tot en met 2011 en daar dan zo lekker willekeurig doorheen. Wat ik hoorde was soms hemeltergend en soms geniaal. Zo bescheiden durf ik wel te zijn.
Ik ben de laatste tijd sowieso bezig met het beluisteren van oud materiaal en en passant speel ik dan in een nostalgische bui een nummer of twee. Gewoon hier thuis, solo. Heel anders dan de kollereherrie die we als band maakten natuurlijk, maar het gevoel telt.
Wat herrie betreft hebben we ooit in Engeland indruk gemaakt bij platenbaas Geoff van het Probe Plus label. Een paar jaar na ons optreden zat ik met jd meatyard, waar ik drumde, in de studio. Hij was er ook bij, zoals hij altijd bij alle opnames was van de bands die hij onder zijn label uitbracht. Hoe het zo kwam weet ik niet meer, maar ineens viel het kwartje bij hem en zei hij op de hem zo typerende manier (nadoen is nauwelijks mogelijk) – “oh, you are from that fucking loud band!” Ik kon niet anders dan instemmen en vriendelijk lachen. Later begreep ik dat het als compliment was bedoeld.
Nou ja, een anekdote van niks, maar ik beleef er goede herinneringen aan. Net zoals aan het wonderlijke duo Sonnenberg, ook uit Liverpool en ook van hetzelfde label. Daarom viel mij het bericht zwaar dat Saul, de onnavolgbare tablaspeler van het duo, en vooral een ongelooflijk lief, vriendelijk, zachtaardig en verlegen mens, een paar dagen terug is overleden. Ook aan hem bewaar ik hele mooie herinneringen waardoor ik hem niet zal vergeten.
Daarom sloot ik mijn luisterdag af met een nummer van Sonnenberg: Into the Light.