Look
Ik stierf aan een zijden draadje
Brak in stukken toen je naar mij wees
De uitverkorene
het alles uit het niets
Het stof van sterrenlicht dansend op het graf
Het gaf niet dat je fluisterde van duister en ochtendmist
Het gaf niet dat je luisterde zonder oogopslag
geen spoor van berouw
De val komt na de zonde
de put echoot nog alleen de schreeuw
Hier lig ik stil te wachten op het einde
te wachten op wanneer het stopt
De hemel tergt mijn lichaam
Striemen van stil bedrog
De zijden draad hangt gespannen
Zielloos draait het spint het garen de afgekloven klos
Ik ben zonder woorden zonder tong
Zonder zicht en zonder zinnen afgetuigd
Kom mij halen neem mij mee
Vertel mij meer verhalen van uitgeteerde stranden zonder zee
Wuif mij verwaaide raadsels toe
En als dan eindelijk de draad knapt
pak mijn handen
Maal dit porseleinen leven tot gruizige korrels zout
Strooi het uit in eindeloze willekeur
Verscheurd in snippers hout
Ik zal niet kijken ruiken horen voelen proeven
Ik zal het zwijgen er tot heugenis toe doen