Moeflon
Vandaag zijn een aantal partijen aan het preken voor eigen parochie. En dat mag natuurlijk. Je moet je leden onder ogen komen en vragen beantwoorden over 'hoe nu verder'.
Verkiezingsretoriek en wonderlijke of zelfs pijnlijke uitspraken gaan hand in hand. Zo doet de VVD-lijsttrekker haar duit in het zakje door “geen tijd voor waterige compromissen te hebben” als het over migratie gaat. Lijkt mij dat een gemiddelde tekstschrijver aldaar geen idee heeft van hoe pijnlijk die context is. Duizenden mensen drijven dood in de Middellandse Zee en dan is dat je woordkeuze. Waterig compromis. Pijnlijk. Waarschijnlijk zaten ze met hun liberaaloptimistische koppies al bij de namiddagse borrel met bitterballen. Opdat de eerste hap te heet is en er op de blaren moet worden gekauwd.
SP doet het ook onhandig. Die gebruikt oorlogstaal alsof de planeet niet verwikkeld is in ziedende slachtpartijen. Het CDA gaat Nederland verrassen en zegt in bijna dezelfde zin dat ze sociaalconservatief zijn. Waar zit de verrassing Henri? Ondertussen kondigt BBB aan op 22 november het hardst te lachen. Ik denk dat we, zoals het er helaas naar uitziet, inderdaad massaal aan het lachgas moeten. Met die partij aan het roer stikstoffen we allemaal de moord. Dijenkletser.
Opvallend en zowaar onverwacht is het handhaven van de 100 kilometer per uur-grens door de VVD-leden. Bijna tweederde van de bitterballenvretende bende stemde met volle mond tegen het voorstel om 130 kilometer weer in te voeren. Ze willen blijkbaar nog heel even vanuit hun SUV's van het voorbijtrekkende landschap genieten voordat ze de afgrond inrijden. Stelletje rakkers.
Nou ja. Politiek. We hebben het ermee te doen. Voor de gein sluit ik af met een link met wat beelden van het optreden van afgelopen vrijdag in Huis van Puck.
Of wacht. Ik gooi er nog een muziekje achteraan. Fun Boy Three. The more I see (the less I believe).