Mondstuk
Nog even snel voor de karren vol boeken mijn onverdeelde aandacht krijgen.
Want hoe vliegensvlug het dan ineens weer went om zonder mondneusvodje door het leven te gaan. Tenminste, op veel plekken dan. Bizar. Van de ene op de andere dag is het dragen van gezichtsbedekking een uiting van pas op: ik ben mogelijk besmet. Best gek, zo'n omgekeerde wereld die al verdraaid maf was.
De testsamenleving is een feit. Mogelijk tijdelijk, al geloof ik daar niet zo in. Het zal als een meerkoppig monster boven onze hoofdjes blijven hangen. Terecht in die zin dat er nog altijd niets is gedaan aan de oorzaak van deze shit. Des te gekker is het dat we massaal al die restricties slikken voor zoete koek, terwijl we in paniek raken van een constructieve verandering van levensstijl. Onder het mom van vrijheid in de rij voor een test die geldig is tot aan de voordeur en ondertussen niets willen horen, zien en vooral zwijgen over de meest voor de hand liggende aanpak. Ondertussen zweten ze in Canada peentjes. Knabbelen maar en doorgaan.
Gelukkig, tijd om de zure miezerregen in te gaan en mijn energie op een andere manier te botvieren.
Laat ik voor de gelegenheid Public Image Limited (PiL) er bij halen. Rise. En dan vooral dat zinnetje tegen het eind: 'anger is an energy!'