Nano nano
Gezichtsmaskers, mondkapjes, mondneusmaskers, neusapen, façadelapjes, type I, type II, FFP, zelfgemaakt, dringend advies, verplicht, vrijblijvend, eigen inzicht, verantwoordelijkheid bij de burger en weet ik wat allemaal.
U snapt het vast ook niet meer.
Hoe dan ook is het dringende advies om gezichtsbedekking te gaan dragen die eerder nog uitdrukkelijk niet was toegestaan. Dat past wel in het gezwabber en gezwaai van wat we beter maar geen beleid moeten noemen. Visieloos, geheel in lijn met schaterlachkanon Rutte.
Toch had ik heel veel liever mijn eigen onschuldige katoenen vodje met kekke print en uiting blijven dragen. Alleen al omdat het een flinke (zwerf)afvalberg scheelt en met als extra bonus een geruster gevoel wat mijn gezondheid betreft.
Het blijkt namelijk dat er in die wegwerpdingen allerlei nanoshit is toegevoegd waarvan het aannemelijk is dat het een gevaar voor de gezondheid vormt. Klinkt tegenstrijdig – we dragen die dingen om anderen en onszelf enigszins, een pietsie beetje, maar toch, te beschermen. Als het dan vervolgens allerlei deeltjes bevat die mogelijk schadelijk zijn voor mens en milieu, dan vraag ik mij of waarom je die dingen überhaupt nog moet dragen. Ga dat dan eerst eens goed onderzoeken voordat je hele volksstammen dwingt schadelijke stoffen in te ademen. Iets met regen in de drup en wal in de sloot. En het water stijgt.
Lees het anders zelf op de website van het RIVM. Ik heb alvast de inleiding van hun site geplukt, lees daarna (on)gerust verder.
In niet-medische mondkapjes kunnen heel kleine deeltjes van chemische materialen (nanomaterialen) zitten. Deze voegt een fabrikant toe om verschillende redenen. Zo zouden ze bijvoorbeeld helpen om het mondkapje beter schoon te houden. Het is nog niet duidelijk of dat ook zo is. Ook is niet bekend of deze mondkapjes met nanomaterialen wel veilig zijn voor mens en milieu. (_Lees hier verder_.)
Kijk, als je af en toe met zo'n ding op je giechel moet rondlopen, winkel in, winkel uit, dan zal het niet zoveel uitmaken. Of je nou in de stad of in een gemiddelde winkelstraat loopt, de uitlaatgassen vieren hun feestje toch wel. Maar als je hele werkdagen rondloopt met dat ding tegen je neus en mond, dan wordt het best zorgelijk, vind ik. Vlek op vlek. Precies om die reden ging ik dus toch maar even zoeken wat ik dagelijks zo goed als zeker inadem. Werd ik niet vrolijk van.
Tel dit ongewisse gereutel op bij het leven in een land dat zenuwziek wordt van, ik noem maar wat, stikstof en CO2-uitstoot en ik krijg het spontaan nog een beetje benauwder. Weer zo'n typisch voorbeeld van hoe er rücktsichlos een hoop ellende door onze holtes wordt geduwd. Dit gebeurt al zo sinds de industriële revolutie en echt veel is er nog niet van al die vervuiling, ziekte, dood en verderf geleerd. Sterker nog, het is Rutteretoriek pur sang – we zien wel waar het peupelschip strandt, ik heb mijn eigen miljoenenjacht in veiligheid gebracht. Schaapjes op het droge en vooruit met de geit.
Nou. Leek me toch de moeite waard dit geruststellende 'nieuws' even te delen. Vlieg ik er nu uit met een adembenemend riedeltje muziek. The Prodigy. Breathe.