Red Dawn
Een halve niesdag vandaag. Dan ga je dus van pure ellende maar muggenziften. Ofwel muggen zeven. Maar ja, als er lucky us geen muggen zijn, dan maar andere onzinnige dingen zien die mij tomeloos kunnen fascineren. Wat je dan weer niet moet verwarren met fascisme. Daar hebben we weer andere gekkies voor.
Er moet namelijk ooit een dikke brainstormsessie zijn geweest in een schraal kantoor op elf hoog, ergens in een stad waar je nog niet dood gevonden kan worden. Simpel, omdat je er al hersendood voor moet zijn om er te komen. Waarom dan juist daar brainstormen, zeg je? Ja, weet ik veel, precies daarom, denk ik. Het stormt er zo hard dat de grijze brij je uit en om de oren vliegt.
Ik dwaal af.
Dus. Zo'n tl-verlichte ruimte met koffiekannen, plastic bekertjes, ranzige koekjes, kruimels en kringen op tafel. Zwetende, panikerende witteboordgestoorden die nu eindelijk eens met een genialiteit moeten komen, anders flikkert de hoogste gek (die van de zeventiende die de hele dag op z'n reet zit en eigenlijk alleen opstaat om je een grote bek te geven) ze hoogstpersoonlijk uit het raam. Er staat dus wat op het spel.
Dan ineens roept er iemand met half overslaande stem: ultra! En verdomd, het duurt een paar keiharde seconden, maar dan dringt het louterende besef door tot het overspannen gezelschap: Godverdomme, we hebben 'm! (Nee, niet Saddam, die hadden we al, wel op blijven letten!)
Zo spookt deze hele fictieve geschiedenis steeds weer door mijn hoofd wanneer ik Ultra Normaal Maandverband in het schap zie liggen. Want nee, het is niet gewoon normaal willoos maandverband, wat moet je daar mee? Een beetje slapjes rondlopen met in je onderbroek ordinair maandverband? Ben je gek ofzo? Nee gast, het is fokking ULTRA normaal maandverband!