Roger met een Y
Inmiddels zet het leven zich voort in het oosten van het door onze zuiderburen geclaimde land. Het is hier goed. Rust, ruimte, dikke grijze wolken wisselen af met knijterende zonnegroet. Dynamiek is hier kind aan huis.
Een verkennende wandeling leverde nog weinig oogstrelends op, toch is er genoeg belofte in de lucht. Net als roofvogels. Die hebben het hier ook maar druk. En in de vijver woont waarschijnlijk een monster onder de dikke lelies. Het bubbelt en steekt soms een geschubde vinger in de lucht. Ik zou zweren dat ik 'm vannacht hoorde grinniken.
Zoals elk jaar zijn er zekerheden. Spelletjes, sport, gekeuvel, lezen en gewoon een enorme goedaardige bende. De broodjes heten ons in de ochtend een vers welkom, de lokale bakker kan straks weer een maand hypotheek aflossen.
De telefoonbundel met eindeloos veel data laat zich niet gek maken en bepaalt helemaal zelf wanneer hier een verbinding wenselijk is. Het vermoeden is dat er wordt samengespannen met de draadloze internetheilige hier in huis. Het hoort er allemaal bij hier in de heuvels, net als de koeien die lui met hun staart zwiepend de vliegen naar de mensen jagen. Het zal ieders tijd wel duren.