Schemergebied
Over de doden niets dan goeds. Gisteren wandelden we naar museum Tot Zover dat woont op de Oosterbegraafplaats, of eigenlijk De Nieuwe Ooster. Een treffende plek waar je alles te weten komt over de dood en het leven, in alle soorten en maten, culturen en meer interessants. Een plek waar we zo af en toe onze blik rond laten dwalen. Deze keer gingen we voor de expositie 'Schemering'.
Net voor we door het hek van de begraafplaats liepen realiseerde ik mij dat ik mijn museumkaart was vergeten. Dom. Ik wilde niet teveel spullen meenemen en dacht aan alle noodzakelijke pasjes en fruttie te hebben gedacht. Niet dus. Jammer.
Het plan werd nu dat ik mee naar binnen zou gaan en dat de partner in crime zou vragen of er toch iets te regelen was. Ze had tenslotte een mailtje met daarin mijn pasnummer. Ik stelde mij ondertussen verdekt op in afwachting van betere tijden. Helaas, het kon niet, acces denied.
Omdat deze droeve gebeurtenis wel wat troost kon gebruiken bestelden we zwarte koffie voor mij en een koffie verkeerd met een tosti voor haar. Daarna zou zij gewoon naar de tentoonstelling gaan en ik terug naar huis via de supermarkt. Het was even niet anders.
Op de weg terug, meanderend door de straten van Oost, bedacht ik mij dat een truckerskonvooi in het kader van vrijheid hele straten in een stad afsloot en daarmee de bewoners opsloot, en dat zo'n actie weer typisch Nederlands is. Puur kopieergedrag. Ze zien het die stoere kereltjes met duizend-en-een tattoos ergens in Canada doen en in Parijs en Brussel doen ze er ook iets mee, tja, dan kunnen we hier als zelfgenoegzame kikkerende huilebalkjes niet achterblijven natuurlijk. Ze hadden nog net geen gele paraplu's bij zich om hun zogenaamd ferme eisen kracht bij te zetten.
Ook zoiets. Die gele paraplu die je bij een gemiddeld waanbeeldenprotest ziet. Dat hebben ze overgenomen van de protesten in Hong Kong. Hoe wanstaltig dom wil je het hebben? De mensen in Hong Kong hing echt wel iets meer boven het hoofd (waarvan akte) dan een mondkapje en een QR-code om dan alsnog biertjes te kunnen drinken. Het is precies dat waarom ik mij kapot geneer aan dat suffe Nederlandse kopieervolk. We doen niet anders. We hebben geen idee en eigenen ons allerlei uitingen toe alsof we daarmee eenheid uit denken te stralen. Precies het tegenovergestelde gebeurt, maar goed – in de gemiddelde kaaskop is nu eenmaal weinig plek voor een goed stel hersens.
Protesteren omdat je geen incasseringsvermogen hebt, geen idee hebt wat er werkelijk toe doet en niet kunt accepteren dat het op z'n tijd inderdaad niet altijd feest is in dit tranendal. Prima als je dan even met je voetje wilt stampen, maar dat betekent niet dat je dan ook maar gelijk je zin kunt krijgen. Volwassen, tenminste: in woord, die op die manier hun kinderen leren dat je altijd en overal jezelf op de eerste plaats kunt zetten en dat regels voor iedereen gelden, behalve voor jou. Zo ongeveer de mentaliteit die heeft bijgedragen aan de shit waar we onze onbenullige soort in hebben gestort. Om met Van Haersma Buma, uitvinder van de kopinhetzandpolitiek te spreken: “Chapeau!”
Nou ja. Gisteren dus. Op de weg terug van het leven na de dood. Een koude wind van opzij en de zon op m'n zure kop. Vandaag nies ik de dag door en morgen zet ik weer met verse zin aan voor een nieuwe week.
Sparta won vandaag ook weer eens sinds honderd jaar. Banaliteiten sieren de vallende schemering hier op twee hoog.
Laat ik The Smiths er eens achteraan gooien. Bigmouth Strikes Again.