Stofwolk
Atypische dagen, ze vallen me niet altijd mee. De partner in crime jeremieert geheel tegen haar zin in de dag door. Naweeën van de tweede prik. Een koortsachtige nacht en zo stommelen we de dag door.
Gelukkig mag ik straks toch nog even met de stofzuiger door het huis. En dat, lieve lezers, is een zegen. Ik had expres gisteren mijn rondje door het huis afgeraffeld in de wetenschap dat ik vandaag het rijk alleen zou hebben en dus met slechts mijn stringetje aan en een dikke snor tussen neus en lippen door 'I want to break free' brullend de binnenhuishoudelijke riedel kon afdraaien. Maar goed, met enige aanpassing is er toch nog iets van te maken.
Daarna laat ik haar met rust en wandel ik via de winkels naar vriendin K om wat thee naar binnen te gooien en het leven te bespreken. We zijn alweer een week verder, dus wie weet wat er allemaal is gebeurd in al die dagen. Daarom.
Met een beetje mazzel komen we vanavond nog wel toe aan onze tweewekelijkse knip- en scheerbeurt. Tenminste, als de koortsigheid, vermoeidheid en alle andere randverschijnselen naar het land der Fabeltjeskrant zijn verwezen. Duimen maar.
Los van al dit geneuzel las ik een meer dan interessant interview met Willem Schinkel over necropolitiek. Ja, da's een woordje hè? Erger dan het woord is dat we er dagelijks mee te maken hebben. Het artikel verscheen in maart bij De Correspondent. Interesse? Beluister het interview (een dik uur) of lees de transcriptie (ongeveer 20 minuten leestijd).
Ha, een bericht uit Spanje. Daar zit er inmiddels een dag Barcelona inclusief shopaholicisme erop. Op zich leuk, denk ik. Ze heeft het naar haar zin, dat is veel belangrijker.
Tijd om u te verlaten met het liedje dat ik zojuist al even aanhaalde. Queen. I Want to Break Free.