Storing
Even snel dan nog voor het slapen gaan. Of voor de wormenvangers: goedemorgen.
De week zit nokkievol. Vooral met veel bezoekjes aan mijn Almeerse vrienden. Druk daar. Een interne verhuizing, extra werk. En dat voor zeker twee weken. Mij komt het wel goed uit, wat extra roebels zijn welkom. Eerder dit jaar stond mijn inkomen nagenoeg stil dankzij het moedige besluit van ons kabinet om zelfs de culturele sector op slot te gooien. Nu maar hopen dat het niet weer die kant opgaat. Het lijkt mij geen reëel scenario dat het opnieuw zover komt, maar hallo, het leek mij ook niet realistisch dat er een verandering in de wet zou komen waardoor we straks alleen nog met een vermaledijde QR-code ons huis uit mogen. Nou, daar wordt as we speak aan gewerkt.
Een virus is ronduit vervelend en naar, maar ik heb bij herhaling het gevoel dat er veel meer andere dingen zijn die verstrekkender gevolgen hebben en waar lang zo paniekerig niet over wordt gedaan. Wat dan eigenlijk juist wél zou moeten. Rare jongens, zou Obelix zeggen. En dan op zijn voorhoofd tikken.
Steekjes die los zitten. Dan is de link met het nummer dat nu de hele dag door mijn hoofd zoemt snel gelegd. Hoewel, dat gaat over een heel andere storing. Epilepsie. Inderdaad, Ian Curtis die zijn steeds erger wordende aanvallen bezingt. Disorder. Joy Division. Een klassieker.