Syzygie
Er wordt als vanouds flink wat afgebabbeld tijdens de Algemene Beschouwingen en dus worden het vandaag en morgen traditiegetrouw twee latertjes. Prima toch, werken voor je geld, olé, olé. Behalve wanneer je een spruit met koninklijk bloed bent, dan ben je doodgewoon de grootste uitkeringsgerechtigde van het hele land.
Het zou toch mooi zijn als iemand op een dag met een bijstandsuitkering het gemeentehuis verlaat en dan buiten wordt opgewacht door een uitzinnige menigte die begint te juichen en klappen. Precies zoals dat gisteren bij het koningskoppel gebeurde toen ze uit de Delftse kerk stapten. En maar zwaaien en lachen naar het suffe volk, terwijl ze beter uit dankbaarheid voor al die miljoenen eurootjes een diepe buiging voor het gepeupel zouden maken. Maar nee, ze stapten als ware popidolen stevig door met kramp in hun kaken van de eeuwige glimlach. Op weg naar huis. Een paleis. Kom daar nog maar eens om in deze tijd met een compleet ontzielde woningmarkt. Markt? Ja, markt. Alles is een markt. Zelfs CO2 en stikstof. Ook daar is een markt voor en er valt grof geld mee te verdienen. Maar dat is vast weer voer voor een andere keer.
Dat zinnetje werken voor je geld heb ik trouwens rechtstreeks uit mijn geheugen gevist uit de tijd dat ik nog regelmatig naar Het Kasteel ging. Als het spel ons niet aanstond, dan galmde het na een uur spelen, eh... vaak al veel eerder, van de tribune zo het veld op. Niet dat het hielp. Het blijft Sparta hè. Een matig tot zwak elftal (want ja, weinig geld enzo) en dus is het niet veel en soms is het ineens, zomaar uit het niets, alles. Elf poppetjes die proberen de andere elf poppetjes te verslaan. Uiteindelijk is het een hoop gedoe om niks. Desalniettemin blijf ik het toch volgen en hoop ik elke keer weer op een overwinning van die gestreepte mafkezen. Een vlieger die in deze context altijd opgaat: hoop doet vrezen. Maar dan met mate.
In voorbereiding op ons optreden aanstaande zondagmiddag in het zeer noordelijke noorden gaan we morgen nog een keer de oefenruimte in. De derde volledig op de set gerichte repetitie. Inmiddels zijn we al wat minder roestig en zien we er naar uit om zondag een mooie mix van nieuw en iets ouder werk te spelen. Met hier en daar wat greatest hits, je weet toch. En dat voor een lief publiek.
Heb je nog geen plannen en zin in een stevig dagje uit, of zelfs een heel weekend noorderzon? Via info@andledon.nl kun je reserveren. We beginnen om drie uur en spelen twee sets. Om half zes ga je dan met hernieuwde zin in het leven weer naar buiten.
Toch knap al zeg ik het zelf. Algemene Beschouwingen, Sparta en MANKES bij elkaar getypt. Om dat laatste wat kracht bij te zetten: Pandemonium. MANKES.