Toeter
Ik woonde een periode aan de Arrheniusweg in Rotterdam. Geinig toch als je bedenkt dat al in 1896 door de Zweedse wetenschapper Arrhenius werd gewaarschuwd voor de opwarming van de planeet.
Inmiddels zijn een poosje verder en lijkt het kwartje te zijn gevallen. Ietwat aan de late kant, vind ik. Ik geloof niet meer in het tegengaan van de verdere opwarming. Noem het een natte vinger in de lucht, maar toch. Als ik lees en hoor wat er allemaal aan de gang is, dan is de boel allang onomkeerbaar. Wat nog wel kan is schade beperken. Maar ook dat vraagt flink wat omschakeling en anders denken. Wederom wint hier mijn wantrouwen jegens het tweevoetertje en zijn algehele eigenwijsheid.
Ik werd door vriendin K uitgenodigd om vanmiddag naar een klimaatmars (nou ja, mars, het is vooral stilstand wat dan weer treffend is voor de toestand van de hele bliksemse bende) te gaan. Er zijn er een aantal door het hele land. Wij zouden dan logischerwijs voor de Amsterdamse actie kiezen. Ik had helaas al andere dringende plannen, dus we hebben min of meer afgesproken dat we naar een volgende demonstratie gaan. Van de vele onzekerheden in dit bestaan is er in elk geval de zekerheid van een volgende klimaatmars. Hopelijk kunnen we dan wel de pas erin zetten. Beweging is de oorsprong van alle verandering.
Dan vraag je je natuurlijk af waarom ik dan naar zoiets toe zou gaan als het toch allemaal geen zin heeft. Tja, ik zie mezelf als een lid van het orkest van de Titanic, vermoed ik. Ik zal blijven tetteren tot het niet meer gaat.
Over muziek gesproken. Ik ben weer stapje verder in het opneemproces. Dat is fijn. Ik verwacht in de loop van de week aan het eindmixen te slaan. Slaan moet je dan niet letterlijk nemen. Dan wordt het allemaal nog pijnlijker.
Even kijken, had ik mijn tweede beker venkelthee al gehad? Nee, niet. Nou, dan ga ik dat even regelen en laat ik mijn somber oeverloos gemompel voor wat het nu is.