Trijnteid
Hoeeeiii, de week vloog voorbij als een speer in een kartonnen opblaasbootje. Ja, da's gek hè, maar dan heb je een beeld. En nu zit ik in de trein rond de klok van elf uur des avonds te tikken op mijn bordje. Je moet wat. Het boek dat ik lees wil nog niet echt beklijven, wellicht komt dat nog. Dus toen de schootcomputer maar opengeklapt.
Ah, de reden van mijn late treinreis. Nou, korte vergadering met Cradle FC. Je weet wel, dat schorriemorrie met hun bak herrie. We hebben plannen. Een toertje ergens voorjaar 2022. Een paar landen als het lukt. Want dat blijft de grote vraag natuurlijk. Wie en waar willen ze drie oude mannen horen kwelen, je weet het niet. Het idee is om in ieder geval af te trappen in de voor intimi bekende betonnen bak die zo treffend 't Blok heet. Alles nog in kinderschoenen, dus reken mij en ons nergens op af als het onverhoopt op weinig of niets uitdraait. De wil is er, nu de weg nog. Liefst een karrenspoor, dan hobbelt het lekker.
Eerder vandaag zaten we met MANKES in de oefenruimte. Voor het eerst sinds veel te lang weer gericht een dubbele set repeteren voor ons optreden op 26 september. Dat is dan toch weer andere koek dan vrijblijvend wat riedeltjes spelen. Gelukkig hebben we nog een sessie of twee om de meeste roestplekken wat te polijsten. Niet teveel natuurlijk, een beetje ruwe diamant glimt net zo mooi, misschien zelfs mooier.
Tja. Breukelen komt eraan. Tijd om de boel een klein beetje af te ronden wat dit gereutel betreft. En dan nog een poging wat in het boek te ontdekken dat mijn aandacht weet vast te houden en ik het toch wil uitlezen. Hoop doet lezen.