Where about
Joh, die dagen hè? Ik zie ze vliegen zo snel. Ze vullen zich met dingetjes en dangetjes, veel treinverkeer en als gevolg daarvan gelukkig ook veel tijd om te lezen. En zo kom ik voor de derde – en ik denk ook wel de laatste – keer terug op het boek van Rutger Bregman De meeste mensen deugen. Ik zeg je: dikke aanrader. Letterlijk dik, dat ook, maar laat dat je niet weerhouden. Het leest als een tierelier, geeft je soms duizelingwekkende stof tot nadenken, is pijnlijk leerzaam en is vooral heel duidelijk en helder. Goed werk. En wat mij betreft ook nog eens fijn om veel bevestiging te lezen. Altijd prettig.
Nu een tijdelijke leegte, want dat gebied tussen boeken in is altijd weer wonderlijk en vol verwachting. Welk boek is nu aan de beurt? Geen idee. Dat komt meestal als vanzelf. Net voor het slapen gaan heb ik in ieder geval de prachtig vormgegeven Noorse mythen. Te groot en te zwaar voor in mijn onderwegtas, maar prima voor een half uurtje op schoot, op bed.
Ik vermoed trouwens dat het hagelnieuwe boek van Dirk de Wachter het volgende leeswerkje voor onderweg wordt. Ligt er een beetje aan hoe snel de vrouw des huizes het uit heeft. Verder geen druk, welnee.
De afgelopen dagen waren dus boekvullend, eerlijk gedeeld met samen huiswerk maken met dochterlief en mijn schatten van collega's bij de bieb en de boekhandel. Bij wijze van verlaat weekend sloten we af met zo goed als twee dagen in Groningen bij onze lieve vriendin daar met als vanzelf urenlange gesprekken aan de keukentafel. Hoort u mij klagen? Nee, precies. Dat komt vast later weer. Maar voor nu predik ik nog even vriendelijkheid en gemoedelijke ontwrichting.