Zevensprong
Het was gisteren een feestelijke dag. Onze zeven jaar samen hebben we in stijl gevierd met een dagje Arnhem. Eerst naar Konijnenvoer, een bijzonder fijne plek en al het lekkere voer veganistisch en huisgemaakt vers. We zaten in alle rust buiten in de schaduw, het personeel heel vriendelijk. Nou, blablabla, als dit een foodblog was dan zou je bijna denken dat ik werd gesponsord voor zoveel gloria. Neem gewoon van mij aan: ben je in Arnhem, eet daar je buikje rond.
Daarna naar De Kerk, ofwel, de tijdelijke schuilplaats van Museum Arnhem dat flink wordt verbouwd. We zijn er al vaker geweest, het is een imposante oude kerk die nu dienstdoet als voorlopig museum. Een indrukwekkende expositie: City Life. Tot ergens in augustus kun je erheen, dus doe gek. Als bonus was het ook daar, zoals je mag verwachten in zo'n gigantische kerk, relatief koel.
Vervolgens fietsten we met onze OV-fietsen wat door Arnhem, heuvel op en weer af. Een toefje Park Klarenbeek en een uurtje bankhangen in Park Sonsbeek. Het luie zweet was daar inmiddels wel aan toe.
Onderweg naar huis heb ik ook nog leuk even voor stiltecoupé-nazi gespeeld. Ik ben er allesbehalve trots op, want ik heb staan schelden tegen vier mensen. Verdienden ze mijn ikhaatmensen-furie? Nee, niet op die manier. Waren ze enorm irritant en bijgeval de bevestiging dat er een hoop malloten los rondlopen? Ja, dat wel.
Zeg zelf. Met z'n vieren die coupé binnenwandelen, blikjes bier opentrekken, ouwehoeren, opmerken dat het een stiltecoupé is en daar dan verder maling aan hebben (blijkbaar was de opmerkzame thank god it's friday-boy tevens de sufferd van de groep). Mondkapjes gingen af voor een slok, dan weer op, of nee, laat ook maar: nog een slok. Kortom, drinken in het openbaar, met z'n vieren zitten waar twee is toegestaan, grotendeels zonder het maffe mondmaskertje en schijt hebben aan de stilteregel.
Nogmaals, ik ben niet trots op mijn regeltjesuitbarsting, want ook ik heb zo mijn bedenkingen bij met name de nogal kromme mondkapregel (en per 1 juli mogen we ook gewoon weer zitten waar we willen, blijkbaar is het virus inmiddels gemuteerd tot intelligente vorm die de westerse kalender aanhoudt).
Toch, ik had het best iets anders en vooral iets rustiger aan kunnen pakken. Echt kwaaie gasten waren het achteraf niet, gewoon een beetje baldadig zo met z'n vieren op weg naar het brute Amsterdam. Vermoed ik.
Maar goed, na mijn tirade vertrokken er alvast twee. De andere twee gingen weg nadat ik, toen ik was gekalmeerd – en een medereiziger mij steunde door de heren nogmaals te wijzen op 'de gebruikelijke usance' (vrij naar Kees van Kooten) – mijn excuses had aangeboden voor mijn gescheld. Insgelijks, zeiden ze en zochten hun verdwenen vrienden op.
Al met al een memorabel dagje in het teken van lief en leed. Passender ga je het niet krijgen.
Oh, en via deze weg trouwens iedereen bedankt voor de felicitaties die we de hele dag door kregen. Het maakte de roze wolk compleet.
#waanvandedag #liefenleed #ov #arnhem #konijnenvoer #museum #citylife #100DaysToOffload