Μύθοι και πραγματικότητα

Ο Μικρός Ήρωας Λεριός στα χρόνια της σκλαβιάς

Συλλογή φωτογραφιών

Την δύσκολη δεκαετία του 1920, έρχεται να προστεθεί ένα ξεχωριστό παιδί σε μια πολυμελή οικογένεια. Γεννήθηκε σε μια δύσκολη εποχή και έπρεπε από μικρός να παλέψει μαζί με τα υπόλοιπα αδέλφια του στον αγώνα της ζωής. Από μικρός ξεκίνησε να ακολουθεί την δική του πορεία, την δική του εκείνη ρότα που του έταξε η μοίρα. Από πολύ νωρίς οι Ιταλοί μάστορες τον ξεχώρισαν για την οξυδέρκεια του και τον τοποθέτησαν βοηθό τους, στην μεγαλύτερη ναυτική βάση του Ανατολικού Αιγαίου!

Ο μικρόσωμος νεαρός γρήγορα σήκωσε το ανάστημα του και ξεπέρασε σε ύψος μαστοριάς τους Ιταλούς δασκάλους του! Η τότε εργοδοσία αντιλαμβάνεται γρήγορα τις ικανότητες του μικρού μαθητή και τον ανταμείβει ανάλογα των προσόντων του. Αυτός με την σειρά του ανταποδίδει την εξειδικευμένη πλέον τέχνη που του έμαθαν και πρωτοστατεί στις γενικές επισκευές που του αναθέτουν οι προϊστάμενοι του στην ναυτική βάση του Αγ. Γεώργιου.

Φωτογραφία εποχής της ναυτικής βάσης υποβρυχίων στην Λέρο

Τα χρόνια κύλισαν γρήγορα και το ήρεμο και ασφαλές εργασιακό κλίμα χάθηκε! Οι Γερμανοί βομβαρδίζουν για 52 ημερόνυχτα το νησί της Λέρου και παράλληλα κάνουν τεράστιες καταστροφές στα συνεργεία που δούλευε ο Χρήστος. Βλέπει με λύπη τους μαστόρους του, άλλοι να εκτελούνται από τα κατοχικά γερμανικά στρατεύματα και άλλοι να σέρνονται σιδηροδέσμιοι στην αιχμαλωσία αφήνοντας πίσω τους τον εικοσάχρονο μαθητή τους. Ένα πατριωτικό μένος τον κατακλύζει και αποφασίζει να πάει στην ελεύθερη Αλεξάνδρεια για να πολεμήσει με τους άλλους Έλληνες τον εχθρό.

Ασπάζεται για τελευταία φορά την μάνα του, λέγοντάς της, «εγώ φεύγω δεν αντέχω άλλο την σκλαβιά». Με ένα μικρό καλύμνιο καΐκι περνά στην απέναντι ουδέτερη από πόλεμο ακτή της Μικράς Ασίας. Η πρώτη του επαφή με Ελληνικό πολεμικό πλοίο ήταν με το τραγικό «Αδριάς»! Ένα πλοίο που κατάφερε μετά από μια σφοδρή σύγκρουση με νάρκη, να φτάσει το μισό στην Αλεξάνδρεια.

Φωτογραφία του αντιτορπιλικού «Αδριάς»

Ο μικρός Χρήστος μετά από ένα εξοντωτικό ταξίδι, παρουσιάζεται στους Έλληνες αξιωματικούς στην Αλεξάνδρεια! Αναφέρει τους λόγους που τον οδήγησαν εκεί και οι ανώτεροι του τον στέλνουν για εκπαίδευση στο θρυλικό «Αβέρωφ» που εκείνη την εποχή ήταν αγκυροβολημένο στην είσοδο του Σουέζ!

Φωτογραφία εποχής, πιθανόν του Θωρηκτού «Αβέρωφ»

Ο Χρήστος και πάλι ξεχωρίζει στις επισκευές, μιας και τα καράβια είχαν μηχανές που γνώριζε πώς λειτουργούν. Ο Ναύτης Χρήστος τοποθετείται ως μηχανικός πλέον στο πολεμικό πλοίο «Κουντουριώτης». Ένα γρήγορο πολεμικό σκάφος που κινείται και αυξομειώνει ταχύτητα κάτω από το άγρυπνο σπινθηροβόλο βλέμμα του νέου μηχανικού. Το ακούραστο πολεμικό πλοίο σε ένα από τα δεκάδες επικίνδυνα ταξίδια του, εν μέσω νυκτός ακινητοποιείται από βλάβη στον άξονα. Οι επόμενες ώρες είναι κρίσιμες διότι εάν το πλοίο παραμείνει ακυβέρνητο μέχρι το πρωί, θα γίνει ο επόμενος στόχος για τα εχθρικά γεράκια της ναζιστικής Γερμανίας. Ο νεαρός Χρήστος δουλεύει όλη τη νύχτα και το καλό αποτέλεσμα φαίνεται τα χαράματα. Το πλοίο ανακτά ξανά την ταχύτητα του και ορμά προς το καθήκον που του αναθέτουν οι ελεύθερες συμμαχικές δυνάμεις. Η σωτήρια αυτή πράξη αναφέρεται από τον καπετάνιο στην Διοίκηση και ο μεγάλος σε γνώσεις και ψυχή Χρήστος, παρασημοφορείται με το μετάλλιο της ανδρείας. Ένας σιωπηλός μικρός ήρωας μπαίνει στο κάδρο των μεγάλων ανδρών.

Φωτογραφία εποχής του πληρώματος πιθανόν του αντιτορπιλικού «Κουντουριώτης»

Ο πόλεμος τελειώνει και ο ήρωας μας Χρήστος Τσιγαδάς επιστρέφει ξανά στο νησί. Όμως τα πράγματα είχαν αλλάξει ριζικά! Λίγες ημέρες πριν έρθει στον αγαπημένο του τόπο η καρδιά της μάνας δεν άντεξε και ο νεαρός μηχανικός ορφάνεψε. Έκτοτε ένας συνεχής αγώνας τον συνοδεύει στο υπόλοιπο της ζωής του. Ο πολυμήχανος άνδρας παίρνει μέρος στην κοπή των πυροβόλων και κάνει δεκάδες δουλειές για να μεγαλώσει την οικογένεια που του χάρισε ο Θεός. Καταφέρνει και μεγαλώνει δυο παιδιά, εμφυσώντας την τέχνη που ήξερε στους μικρούς του συνεχιστές του 1921 – 2020! Ο ατρόμητος Χρήστος Τσιγαδάς σε ηλικία 99 χρόνων παραδίδει το ηρωικό του πνεύμα στον Δημιουργό του!

Αγαπητέ Χρήστο, καλά ταξίδια σε ειρηνικές θάλασσες!

Φωτογραφία του Φράγκου πιθανόν με τον Χρήστο Τσιγαδά

#AtheatiLeros #ΑθέατηΛέρος #Λέρος #Λερος #Greece #Leros #LerosHistory #Hellas #Ελλάς #Ελλάδα #ww2 #worldwar2


Λάβετε τις επόμενες αναρτήσεις στο email σας κάνοντας εγγραφή


Τα άρθρα στο παρόν ιστολόγιο, έχουν συγγραφεί και δημοσιευθεί στο facebook σε προγενέστερο χρόνο.