Τα ιστορικά κτίρια της άλλοτε υπέροχης πόλης του Porto Lago… εγκλωβισμένα στην αφάνεια.
Δεκάδες ιστορικά κτίρια διάσπαρτα στην νέα πόλη του Ιταλοκρατούμενου Porto Lago, κτίζονται στην δεκαετία του 1930 από αρχιτέκτονες που προσπαθούν να παντρέψουν τις ανάγκες των νεοαφιχθέντων στρατιωτικών μονάδων με την καλαισθησία. Κτίρια που εάν τα πλησιάσεις θα σου ψιθυρίσουν την πολυτάραχη ιστορία τους στο διάβα του χρόνου.
Ένα από αυτά είναι και το επιβλητικό, καλά φυλασσόμενο επί τόσα χρόνια, κτίριο του Ιταλικού Βασιλικού Ναυτικού. Λειτουργούσε ως διοικητήριο των υπηρεσιών επιμελητείας. Διευθυντής κατά τις κρίσιμες ημέρες του 1943 ήταν ο Αντ/χης Felice Scolozzi, περιστοιχισμένος από αξιόλογους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς στους οποίους είχε αναθέσει τους τομείς της επιμελητείας.
Αυτά θυμάται ο φίλος Ιωάννης Κουρμαδιάς και μου λέει ότι «από αυτό το κτίριο ξεκίναγαν οι εντολές διαχείρισης των υπηρεσιών που έλεγχε τις δεκάδες ανά την Λέρο αποθήκες τροφίμων, ιματισμού, και άλλων υλικών». Ο φίλος Ιωάννης θυμάται ακόμα ότι στην είσοδο του κτιρίου κάτω από τον επιβλητικό πέτρινο Σταυρό, έγραφε με μεγάλα γράμματα Commissariato Ministero marina. (Υπ.Π.Ν.).
Από αυτό το κτίριο γινόταν η διαχείριση, η οποία προέβλεπε την απρόσκοπτη παροχή υπηρεσιών για τουλάχιστον έξι μήνες σε περίπτωση αποκλεισμού του νησιού, έτσι ώστε να υπάρχουν για τους 10.000 στρατιώτες όλα εκείνα τα εφόδια που θα μπορούσαν να είναι απαραίτητα για την λειτουργία των μονάδων και την αξιοπρεπή παρουσίας τους στο νησί.
Λίγα μέτρα από την θάλασσα βρίσκεται αυτό το υπέροχο κτίσμα που ευτυχώς, οι υψηλοί μαντρότοιχοι και τα αλμυρίκια σκεπάζουν επιμελώς την κατάντια του. Τοίχοι πεσμένοι, χωρίς παράθυρα και πόρτες με μόνους ένοικους τα περιστέρια, τα χελιδόνια και τα γατιά που αλωνίζουν στα τόσα εκατοντάδες άδεια τετραγωνικά μέτρα! Χωρίς καμία ανθρώπινη παρουσία το κτίσμα αυτό κάθεται και θρηνεί για την άσχημη κατάστασή του. Θυμάται και αναπολεί τις άλλοτε καθημερινές επισκέψεις αξιωματικών και υπαξιωματικών με εκείνα τα καθαρά και γυαλισμένα στιβάλια! Στην είσοδο του κτιρίου υπήρχε πάντα ένα χαλί για να συγκρατεί την πιθανή σκόνη που θα μπορούσε να μπει στο εσωτερικό του.
Σήμερα όλα αυτά έχουν αλλάξει προς το χειρότερο! Από τον Ιούλιο του 1958 το μετονομάσαμε σε «2ον περίπτερο ψυχασθενών». Τα χρόνια πέρασαν και οι άνθρωποι γέρασαν και πέθαναν, οι ένοικοι του λιγόστεψαν και το αδειάσαμε, επειδή δεν ξέραμε τι θα το κάνουμε! Το παρατήσαμε και ρήμαξε!
Το κτίριο αυτό θα μπορούσε να φιλοξενήσει μια δημοτική ή δημόσια υπηρεσία, έναν οργανισμό, μια σχολή, να γίνει ένα ιστορικό μουσείο, να δοθεί ακόμα και σε έναν ιδιώτη για να το αξιοποιήσει. Είναι ένα κτήριο το όποιο μπορεί και πρέπει να συντηρηθεί και να δοθεί όπου θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο.
#Λέρος #Λερος #Greece #Leros #LerosHistory #Hellas #Ελλάς #Ελλάδα
Λάβετε τις επόμενες αναρτήσεις στο email σας κάνοντας εγγραφή
Τα άρθρα στο παρόν ιστολόγιο, έχουν συγγραφεί και δημοσιευθεί στο facebook σε προγενέστερο χρόνο.