Τα ξεχασμένα πυρομαχικά
Η παγιδευμένη γαλαρία με εκρηκτικά από τα Γερμανικά στρατεύματα.
Αγαπητέ Θεολόγε,
σου γράφω αυτό το γράμμα μετά από καιρό γιατί ήθελα να σου πω ότι τελικά είχες δίκιο σε όλα αυτά που μου είχες εξιστορήσει με τόση υπομονή το καλοκαίρι στην μικρή αυλή της γιαγιά σου.
Θυμάμαι μου έλεγες ότι η γιαγιά ήταν μια δυναμική γυναίκα που έζησε σχεδόν όλη της τη ζωή δίπλα στην εκκλησία της Αγιάς Κιουράς . Δυστυχώς εκείνες τις ημέρες των διακοπών σου, είχες στραμπουλίξει το πόδι σου και δεν μπορούσες να με πας να δω από κοντά όλα αυτά που θυμώσουν ως παιδί.
Σου γράφω λοιπόν ότι πράγματι υπάρχουν ακόμα εκείνα τα αλώνια που μου έλεγες επάνω στην κορυφή του λόφου! Δεν σου κρύβω βέβαια ότι ταλαιπωρήθηκα έως ότου τα βρω γιατί η άγρια βλάστηση έχει σκεπάσει τα χωράφια που κάποτε τα φύτευαν με καπνά και τα έσπερναν με στάρια.
Βρήκα κι εκείνο το μισογκρεμισμένο φουρνάκι της γιαγιάς, στο πίσω μέρος του μικρού σπιτιού. Σ’ εκείνον τον φούρνο έψηνε τα κριθαρένια ψωμιά και εκείνα τα ωραία φαγητά που μοσχοβόλαγαν μέχρι κάτω στον Ιταλικό στρατώνα.
Πήγα λοιπόν και έως το γκρεμισμένο διωροφάκι. Πράγματι ακόμα φαίνεται η θεμελίωση του. Καταλαβαίνεις ότι επειδή αυτό ήταν ένα πολύ παλιό κτίσμα, οι πέτρες του μεταφέρθηκαν με τα χρόνια για να γίνουν και αυτές μάντρα για τα κατσίκια του γείτονα.
Εκεί γύρω βρήκα και ένα αρχαίο νόμισμα που την φωτογραφία του την έστειλα στην αρχαιολογική υπηρεσία για να μου πουν τί μπορεί να είναι αυτό το μικρό χάλκινο αντικείμενο, πριν το πάω στο μουσείο της Λέρου.
Λίγο πιο κάτω ήταν και η μοναδική στον γύρω χώρο μαστιχιά, που στις ρίζες της ήταν εκείνο το τετράγωνο πηγάδι. Τώρα βέβαια υπάρχει μόνο το στόμιο του. Δυστυχώς το έχουν μπαζώσει και αυτό.
Αν θυμάμαι καλά οι Γερμανοί είχαν πει στον θείο σου για τις παγιδευμένες με εκρηκτικά γαλαρίες. Θεώρησα υποχρέωση μου να τις βρω και να ενημερώσω τον ιδιόκτητη του οικοπέδου. Θυμάμαι ότι σου είχε πει ο θείος σου ότι οι Γερμανοί είχαν κουβαλήσει εκατοντάδες πυρομαχικά και τα έβαλαν μέσα σε αυτήν την γαλαρία.
Όπως λέει και ο λαός μας ρωτώντας πας στην πόλη, έτσι και εγώ πήγα στον 95χρόνο Γιακουμή Κωνσταντάρα, τον ρώτησα γι’ αυτό το θέμα της επικίνδυνης γαλαρίας και μου είπε και αυτός ακριβώς τα ίδια πράγματα.
Μου είπε ότι εκεί ανάμεσα στους δυο δρόμους, δύο Λεριοί έσκαψαν μια τρύπα στην επάνω μεριά της γαλαρίας για να αποφύγουν την παγιδευμένη με εκρηκτικά είσοδο. Οι δυο συμπατριώτες μας βρήκαν τα πυρομαχικά, όμως δεν στάθηκαν τυχεροί και σκοτώθηκαν και οι δυο όπως και τόσοι άλλοι, που εκείνη την εποχή είχαν ασχοληθεί από ανάγκη με αυτά τα καταραμένα πράγματα . Ήταν αν θυμάμαι καλά ένας Ντεληγιώργης και ένας άλλος που τον έλεγαν Γκινή . Ο Θεός να τους αναπαύσεi...
Τελικά Θεολόγε μετά από ψάξιμο πολύ, βρήκα αυτήν την ανατριχιαστική τρύπα. Νομίζω ότι πρέπει να βρήκα και εκείνα τα δυο στόμια που μου έλεγες. Βέβαια είναι απλησίαστα γιατί έχουν μεγαλώσει οι σκοινιές σε τέτοιο σημείο που είναι πολύ πολύ δύσκολο να τις πλησιάσεις.
Τέλος πάντων, εγώ ενημέρωσα τον φίλο και ιδιοκτήτη του οικοπέδου να έχει τον νου του και έφυγα. Δεν ξέρω τι άλλο πρέπει να κάνω σ’ αυτήν την περίπτωση. Ακόμα δεν έχω πάει να δω από κοντά εκείνο τον χαραγμένο στην πέτρα περίεργο σταυρό που μου έλεγες στην περιοχή του Λενικού. Να δω ποτέ θα βρω καιρό και θα πάω...
Σε ζάλισα με την πολυλογία μου. Δώσε χαιρετίσματα στην γυναίκα σου και φίλησε μου τα παιδιά! Χαιρετίσματα σε όλους εκεί τους φίλους στην μακρινή Αυστραλία...
Με εκτίμηση ο φίλος σου Φράνκο.
#Λέρος #Λερος #Greece #Leros #LerosHistory #Ελλάς #Ελλάδα
Λάβετε τις επόμενες αναρτήσεις στο email σας κάνοντας εγγραφή
Τα άρθρα στο παρόν ιστολόγιο, έχουν συγγραφεί και δημοσιευθεί στο facebook σε προγενέστερο χρόνο.