Znowu Kraków

Znowu Kraków siódma rano
Płynie czas tak ospale
Mogę tylko śnić wytrwale
Tylko trwać

Znów południe znowu Kraków
A czas zwolnił jakby przestał
Plątać w nitkach się powietrza
W krzyku ptaków

I w jej płaczu i jej śmiechu
Urywanym jej oddechu – Kraków

Pośród spalin samochodów
Wśród rozgrzanych dachów domów
Jesień snuje po Krakowie
Chłodny czas

I powietrze drga od tłumów
Roztopionych miejskich szumów
Krzyku zwierząt na podwórkach
W cieniu kwiatów

Tam kominy, wciąż, co chwile
Rozcinają niebo dymem – Kraków

Tak jak słońce, które spada
Na horyzont w każdy wieczór
Muszę zapaść w końcu kiedyś
W twardy sen

Znowu siódma, znowu Kraków
Znowu świta w krzyku ptaków
Bez wspomnienia o poprzednim
Wstaje dzień