Een stukje met een baard
Mocht u mij kennen, in uiterlijk verschijnen dan, dan zal het u opvallen dat ik vaak getooid ben met baard, een grote grijze massa aan wilde uitgroei des haren op kin en onder de neus en bij de oren en nek al mag dat fluffy spul daar geen baard heten. Baard heeft zeker, vast en gezekerd een definitie waarin nek haren niet in voor komen, met de nek aangekeken door de betere schare aan haren op het voorfront. Deze wildgroei kost heel veel energie zoveel dat ik er niet toe kan komen om het te snoeien. De energie daarvoor ontbreekt omdat ik anders niet genoeg over heb voor andere dingen zoals stofzuigen, de afwas, ramen lappen en dergelijke echt urgente zaken nodig om een huis echt te houden, zelfs al is die woning feitelijk van een ander maar deze lui hebben vaak ook een baard en dus geen energie over om voor mij de afwas te doen.
Ik heb om de middag door te komen, de middag is de periode van 12 tot half acht, drie boterhammen nodig daarmee zou ik het prima redden tot die tijd op de klok zelfs zonder vijftien slikkoekjes en zak vol pepernoten, echter ik eet meestal wel vijf boterhammen, die andere twee kaan ik niet weg uit vrije wil maar dat is de wil van de baard. Het moet groeien en ik moet er daarna mee omlopen, het overal mee naar toe nemen zodat het lijkt alsof ik een fan ben van fikse begroeïng om de mond. Dat is niet waar maar de baard zelf is sterker dan de toch zeer reine geest, tot op zekere lengte is dit meer dan normaal waar.
Iedere periode van groei wordt gevolgd door die ene dag dat het gaat kriebelen en dat is het teken dat ik niet meer kan verdragen, dit wordt te erg, ik kan niet meer over me heen laten komen en op zo'n moment gaat het er allemaal af. Het werk wordt teniet gedaan, het woeste haar afgeworpen en weggespoeld door het douche putje of in de grijze container gedeponeerd.
Ik train de dag daarvoor een paar uur zeer intensief, zowel mentaal als fysiek, doe push ups, iq puzzels, rek en strek de stramme scheerapparaat spieren. Ik scheer nog ouwerwets met een apparaat met drie van die peperdure koppen er op, vlijmscherp maar daarvoor moet ik de stamoudsten wieden met een seizmisch apparaat, de mega tondeuse met ongekende krachten, een joekel van een machine die bijna net zoveel trilt als zo'n gemotoriseerde tegelstamper. Die lijf oefeningen zijn dus geen overbodige luxe. Na een half uur voorwerk kan ik dan mijn super de luxe Eindhovens beste hand maaimachine gebruiken voor het zetten van de puntjes op de ï. Mijn kin, voorkant nek, het neusje en de lippen zijn dan weer heel even naakt en een stuk langer zonder kriebel.
Baard is daarmee niet verdwenen, het begint al meteen weer aan de volgende lading nieuw haar, het moet en zal opgaan in de baard der volkeren, wederkeren, het mag niet ondergaan en moet boven komen, heus niet alleen in dit Needrige landje. Overal op aarde lopen mannen met baarden, ze heten niet alleen Jan ook Juan, of Piet ook Petrus, niet enkel Joris ook Joseph of Korneel nee ook Kobus en vele andere deelnemer namen ons gekregen. De baard is totaal niet trend gevoelig, is er in alle eeuwen, staat op de alleroudste rotstekening, ergens in Zuid Amerika waarop een Alien met een scheermes in de weer is. Allemachtig oud spul, haar is weerbarstig en vreet massa's energie, ook al snoei je het perk elke dag het zet gewoon weer op.
In bepaalde stromingen van landbeheer is het hebben van kinhaar een ondraaglijke last, ze willen het niet zien, ze eisen dat men, de dienders van dit gedienstige, het woekeren niet toe laat. Iedere dag moeten ze het af snijden, hooguit mag er een klein beschermd, gecultiveerd haarpuntje onder de neus in navolging van de grote leider betreffende dit soort werkzaamheden maar meer ook niet. Zeker ook niet in deze regio der schone schijn waar de baard maar zelden wordt bewaard, het is een soort van teken van ontoelaatbare verwildering, natuur waar het niet hoort.
Maar zelfs al zie je dat haar niet het is onderhuids toch weer op weg naar de volgende voorstelling en vreet ongezien evenveel energie als mijn oerbos. In die eerder genoemde sector waar baarden enkel worden toegestaan mits ze netjes worden bijgehouden is het dan ook normaal om alles wat een ander je opdraagt meteen zonder geblaat te doen, want de energie om nee te zeggen tegen een man die ook maar iedere dag tegen zijn baard, snor, oor en schaamhaar vecht iserniet. Die gaat op aan het controleren van de innerlijke onderhuidse wildgroei en daarom doen ze zomaar zowat alles wat een andere vers geschoren nitwit ze opdraagt, zelfs dood gaan op verzoek van zo'n man die overal grenzen en het gevaar daaromheen ziet. Dit is natuurlijk slechts een perceptie van de huid en het onderhuidse, een schim waaraan al die nijverheden en krachten aan worden besteedt. Ik heb het nu niet meer over twee extra boterhammen maar hele runderfamilies, diersoorten, enorme regio's met graan en rijstvelden, fruithaarden zo groot als Europa aan extra voeding wordt opgeofferd om dit grote scheerapparaat der mensheid in leven te houden. Best veel, vind ik.
Maar goed zij kennen dat kriebel punt niet, ze vrezen dat het meest van al waarschijnlijk. Het punt waarop er iets kan worden gedaan of je kan het ook helemaal laten lopen, als ZZ Top in hun beste jaren. Op het podium struikelden deze mannen vaak over hun eigen baard maar ze stonden er wel als ze het haar iedere dag hadden geknipt waren ze daar nooit aan toe gekomen.
Ik moet bekennen dat er ook altijd super lui zijn mannen die met groot gemak hun natuur onder bedwang houden, de baard er onder houden en de vitaliteit behouden om nog toch tientallen andere dingen te doen en laten doen vaak, uren achter een computer zitten, een bureau gezelschap houden, de hendel van de draaistoel op gezette tijden overhalen, een stuur in handen houden en met de voeten een pedaal indrukken, een pasje langs een apparaat halen, en dat iedere dag ondanks de aanwezigheid van de oprukkende kwade baard machten. Ik heb daar veel meer dan een beetje respect voor. Dat is een energie niveau waar ik niet aan kan tippen, nooit zal bereiken. Ik ben al blij dat ik mijn tondeuse stevig genoeg vast kan houden zonder dat ik mijn neus er af snij of de oren, waar moet ik dan de snor of bakkebaarden laten. Maar goed na het lezen van dit stukje kent u de rede waarom ik mijn grijze baard zo vaak mee tors naar de diverse markten in den lande aanwezig.