Freak In Het Semi-Wild in het Meer van Hetzelfde bij de Idee Alen
(herhaling van de uitzending oorspronkelijk opgenomen in 2005, maar volledig gere-remasterd en voorzien van een extra content ergens online als u De code scant met de camera op u mobiel)
U ziet voor ogen een glanzend, schitterend schouwspel van het golvend wateroppervlak, het zonlicht over de rimpeling van het Meer van Hetzelfde, echter onder dit met binnenvaartschepen en plezierjachten gevulde waterwegennet leeft een zeer schuw wezen, de soort is algemeen en talrijk maar wordt desondanks zelden gezien. Hier op een diepte van vijftig meter tot de diepzee leeft de Idee Aal. Deze paling soort die door onze naar voren gerichte op glitter en glans afgestelde kijkers vaker niet dan wel wordt gezien is ondanks dat van grote invloed op ons wel en wee.
Vandaag ga ik Freak met mijn team van eveneends goed door VVA betaalde volgelingen de diepte in om de soort te bestuderen. Een Idee Aal is afhankelijk van stromingen onder het oppervlak en wij gaan ons dan ook laten meevoeren met zo'n stroming. In het Meer van Hetzelfde kun je duizenden van dit soort stromingen vinden ze beginnen meestal al op het oppervlak. Het is gewoon een kwestie van je voertuigje naar eentje laveren, net zoals het zeil van een zeilbootje wind vangt zo vangen wij in de VVA onderzeeboot een bepaalde stroming naar een school vol Idee Alen.
We kiezen voor een plek in het midden van het meer omdat daar meer stromingen zijn die ons zonder dralen meevoeren de diepte in. Net onder het oppervlak ontstaat een rimpeling en in het kielzog van die golfslag laten we ons tuigje afzinken, de stroming accepteert ons klakkeloos en voert ons mee naar een diepte van 55 meter. Het Meer is eigenlijk veel dieper dan u en ik denken als we er bovenop zitten schommelen of aan de kust bevinden zittend op een rots of hangend in een ligstoel en er overheen kijken opgehokt met onze inwendige vertaalde bespiegelingen.
Al op tien meter diepte nemen onze Idee Aal radars activiteiten waar. De soort is altijd vreselijk bezig maar doet dat het liefst onopvallend. Door de manier van bewegen en vele aanpassingen aan de omgeving van het Meer, schutkleuren en snelheid van bewegen in de stroom is het zo goed als onmogelijk om ze te zien zwemmen. Ze zijn net als vliegen die je wil vangen en dood slaan maar op een of t andere wijze altijd aan je blik ontsnappen net op het moment dat je ze neer wil meppen met je krant, boek of tijdschrift. De Idee Aal kan dit kunstje nog vele malen beter. Hij ontsnapt aan je blik zodra je denkt het te zien daarom hebben we speciale instrumenten meegenomen om het schitterende beestje een poosje in ons snel verveelde blikveld te vangen en behouden zodat u tijdens deze Live uitzending niet alleen naar ons zit te kijken terwijl we over Idee Alen praten. Het is toch leuker om te laten zien waarover je praat als je over Idee Alen praat.
We zitten nu op veertig meter diepte en de paling is hier al een stuk minder onopvallend dan hoger op in de diepte, ze voelen zich hier veiliger dan daarboven. Op deze diepte zijn niet zo veel mensen actief die ze levend en wel willen vangen en daarna in boter bakken in een braadpan of in de oven veertig minuten op 180 graden voorzien van een knapperig korstje. Al is het eten van rauwe Idee Alen tegenwoordig ook al geen probleem meer, met de opkomst van Sushi naar de keuken van kusten van het Meer. Rondom de kusten van Hetzelfde wordt de culinaire wereld altijd beïnvloed door de standaard inmenging van buitenaf, er komt iets terug wat er eerder was en iets wat nu is gaat dan even opzij, uiteindelijk blijft natuurlijk verder alles eender. Het is hier altijd weer komen en gaan en geven en nemen, dat hoort bij deze streek als water bij wijn, polder bij model, geld bij geluk.
De Idee paling is hier op vijftig meter diepte pas echt goed zichtbaar, ze houden van de bodem van het oppervlak, daar scharrelen ze een beetje rond op zoek naar stukjes aas, het rottende spekkie voor hun gulzige bekkie. De soort is een veelvraat, het heeft dus baat bij een enorme hoeveelheid afval zinkend naar de bodem van het oppervlak, het is dus in het belang van de soort dat deze afval stroom nooit stokt en dat is dan ook de voornaamste taak van de volwassen Idee Aal exemplaren. De reden waarom ze steeds naar het oppervlak moeten is niet omdat ze moeten ademhalen, dat kunnen ze in het water, op iedere diepte. Het is hun taak om via een ingenieus systeem van zenders en hun signalen en door het voortdurend in beweging blijven in elke watermassa, met name in water dat redelijk gecontroleerd in beweging is, ze zitten het liefst in stuwmeren of murw bedijkte regionen, wild water is enkel nuttig om van stuwmeer naar stuwmeer te zwemmen als is dit zwemmen zelden tot nooit meer dan zich laten meevoeren in de stroom.
Sinds we zijn begonnen met het chippen van Idee Alen hebben we ontdekt dat Idee Alen nooit sneller bewegen dan de stroming toelaat. Ze overbruggen enorme afstanden maar gaan nooit tegen de stroom in om zich op een nieuwe plek te vestigen tenzij deze plek al is ingericht om Idee Alen een plek te bieden. Dat wil zeggen door mensen bewoonde locaties met een afgebakend inventief irrigatie systeem dat is de enige plek waar deze wilde soort kan gedijen. Dit soort omgeving hebben ze nodig voor voortplanting, maar dat doen ze eenmaal daar dan ook graag en veel. Beweegt de stroming als een gek dan de paling ook, is de stroming zo traag als dikke stront dan is de paling net zo langzaam.
Een stroming is relatief vrij in wilde wateren maar niet overal even vrij, er is zeker altijd stroming maar een Idee Aal op pad weet eigenlijk nooit zeker waar het uitkomt maar wel dat het ergens uitkomt. De soort heeft belachelijk weinig natuurlijke vijanden zeker in vergelijking met alle andere soorten, de voornaamste vijand van alle andere soorten de mens is eerder een vriend dan vijand van de paling. De soort wordt zowel als voedsel en als afval eter door ons gewaardeerd en daarom ook beschermd wel gaat dat vaak ten koste van andere palingen en daarom dan ook van de soorten die afhankelijk zijn van deze palingen, allen pronkend op de lijst van beschermde diersoorten in ieder geval zolang de soort zich niet te buiten gaat aan het opeten van 'onze' Idee Alen. Doen ze dat wel dan is de soort ten dode opgeschreven, zoals bijvoorbeeld de Weg Aap en Weg Beer is overkomen, hadden ze maar niet zo dom moeten zijn.
Hier in het meer is de Idee Paling de meest voorkomende vissoort ook al blijft ie desondanks zo goed als ongezien. U ziet hier voor ons de paling in zijn habitat de bodem van het meer en het doet eigenlijk niet veel meer dan de bodem afzoeken naar eten oftewel ons afval, het beestje eet echt alles wat maar enigszins afbreekbaar is, en voor de paling is veel meer afbreekbaar dan voor ons. Het maakt bepaalde vloeistoffen aan waardoor moeilijk afbreekbaar materiaal toch redelijk vlot vergaat en vervolgens kan worden verteerd. Het wonderlijke is dat er niets van overblijft, een Idee Paling maakt geen ontlasting, het verteerd alles en niks komt er meer uit. Dat is een fenomeen waar wij mensen gek op zijn maar begrijpen doen we het niet, en willen het ook niet. Dat is absoluut uniek voor onze soort, vermoedelijk komt dit niet willen door de invloed van de Idee Aal op onze manier van denken en zijn. Echter tot nu toe heeft niemand dat echt willen onderzoeken en mogelijk onderzoek betreffende deze mate van invloed van Idee Alen op ons is altijd met veel succes tegengewerkt, het tegenwerken wordt beschreven in de universele kennis wereld als 'doorslaand'.
Liever brengt men bij dat soort instellingen de tijd door met het maken van atoombommen of materiaal om niet te kunnen stoppen met eten van dropjes, dat en duizenden pillen en zalfjes waardoor je stukken ouder wordt dan je biologisch gezien zou moeten worden maar dan wel door zo min mogelijk leven te leven en zoveel mogelijk met de stroom mee te bewegen van de ene zitplek naar de andere.
We zitten nu alweer vijf minuten samen te kijken naar een grote school Idee Alen die van onbestemd stuk iets naar vaag ding gaan en daar van happen en knabbelen, ze werpen zich er massaal op en afhankelijk van wat het is duurt dit kort of lang voor het weg is. U ziet nu ook hoe handig het is dat deze paling soort zo driftig bezig is want hier door is ons afval niet meer echt afval maar juist super lekkere voeding voor hele scholen Idee Alen grazend en knabbelend op de bodem van het Meer van Hetzelfde. Het is echter een bedroevend slecht schouwspel voor op u scherm, ik ben wel wat gewend als maken van cultuur natuur documentaires maar dit is zelfs voor mij ondraaglijk saai. Dat wil wat zeggen, ik heb ooit eens vijftien dagen, tien uur, vijfentwintig minuten en dertien seconden gewacht om een amper bewegend beeld van vijf seconden te schieten van een Haaibaai in het midden van de Zee van Niets, en vergeleken daarmee is dit nog drie keer zo vervelend. Laten we daarom maar terugkeren naar de kust en gaan zetelen op onze stoelen en banken wachten in het zonnetje met een cocktail en een mobiele telefoon tot het leven weer leuk wordt, alles is beter dan Idee Alen zien wriemelen rondom een hoop afval op de bodem van het Meer van Hetzelfde.
Wilt u desondanks meer weten over Idee Alen vraag dan onmiddellijk subsidie aan en wacht jaren en jaren voor u nee krijgt te horen van de instanties die u onderzoek moeten honoreren. Veel plezier daarmee of anders met het meegaan op de stroom naar een fijne hangplek voor u hoofd. Dit was Freak in het Semi-Wild bedankt dat u niet meteen in slaap bent gevallen, tot de volgende herhaling van Freak.