Roodkapje, De Wolf en De Jager.
De wolf moest even bijkomen van het eten van deze behoorlijk robuuste bejaarde. Hij kroop daarom in het bed waarop hij zijn maal had ontdekt en deze vervolgens in één hap had doorgeslikt, dat was niet zijn gewoonte maar na zijn vorige maal, een sappig nijlpaard, was zijn kaak wat ontwricht. Eenmaal in bed viel de wolf meteen in slaap
Op dat moment kwam Roodkapje blij gemutst binnen wandelen met haar rieten mandje vol apothekerswaren. Ze deed haar best om stil te zijn maar ze was nogal slechtziend en liep altijd overal tegenaan. Zo ook nu, eerst tegen de omgevallen paraplu bak, toen tegen een stoel en de tafel waarvan ze zeker wist dat deze gisteren nog heel ergens anders stonden. Oma werd altijd wakker van haar suffe geklungel maar vandaag niet. Roodkapje moest haar maar wakker schudden om te zeggen dat ze haar dagelijkse pillen voorraad weer kon innemen, het was voor mensen op haar leeftijd nou eenmaal hard nodig.
Ze liep naar het bed en daar rammelde ze oma Kapje wakker.
De wolf zei “Watte, huh wie is daar!”
Roodkapje antwoorde daarop “Goh, omi, wat heeft u ineens een schorre, zware rokersstem!”
Wolf “Eh, ik heb een griepje te pakken beste meid, daardoor heb ik zo'n sonoor geluid.”
Roodkapje “Toch niet Corona, oh omi gaat u strakkies dood? Heeft u reanimatie nodig? “
Wolf “Nee, en nee, geen Corona, ik ben immers gevaccineerd. Het is waarschijnlijk niks.”
Onhandig als Roodkapje was botste ze tijdens het opschudden van oma's kussen tegen de wolf aan “Oo Omi wat heeft u grote harige oren, en waar is u nette permanentje?” vroeg Roodkapje onthutst.
De wolf weer “Och, ik hoor op mijn leeftijd steeds minder goed, dit zijn mijn gehoor opzet stukken. Mijn haar moest er af in verband met luizen.”
“O echt mijn luizen, wow. U had mijn shampoo wel mogen lenen en de luizenkam” zei Roodkapje en daarna vervolgde ze met enige trots “Weet u, mijn luizen zijn nu al bij vijftien mensen ontdekt, sommige van die mensen kende ik niet eens!”
De wolf werd wat geagiteerd door dit al te nijver zorgende meisje en ook door de krampen in zijn maag, de peignoir van de redelijk onverteerbare oude dame speelde op. Hij zei nors “Het is geen probleem, zei ik toch al, dit is goed genoeg.”
“O sorry hoor, dat ik praat, maar omi wat heeft u opeens last van mondgeurtjes” sprak Roodkapje met dicht geknepen neus.
“Ja, kom op zeg, heb je jezelf weleens geroken!” De wolf heeft een zeer goede neus en weet waar ie het over heeft betreffende mensen meisjes geurtjes.
“Ik douche bijna iedere dag een half uur” zei ze beteuterd.
“Ja, en t helpt niks” zei de wolf alwetend
“Wat doet u weer vreselijk naar tegen mij omi! Heeft u nou weer last van indigestie?! Neem u pillen dan ook op tijd in.”
“Jezus meid, dat gaat je helemaal niks aan.” sprak de wolf en draaide zich in bed om, met de rug naar Roodkapje daardoor verschoof echter het wollen dekentje ietwat naar beneden.
Roodkapje verschrikt “Omi wat heeft u een harige nek, rug en zelfs buik, gebruikt u de ladyshave niet iedere dag!”
De wolf werd nijdig. Hij wou haar niet opeten, aan dat oude mens had ie wel genoeg maar als ze zo door ging dan was er geen betere oplossing. Hij gromde nijdig “Grrr, mormel, ik ben oud, ik hoef niet iedere dag mijn hele lijf glad te scheren, jij trouwens ook niet, je smaakt met haar net zo goed.”
“Nou ja zeg, hoe komt u daar nou bij, op Tik Tok zeggen ze iets heel anders. Ik kom anders nooit aan een geschikte partner, en weet u, je bent nooit te oud voor een ladyshave, Doe het anders voor mij en mijn geschikte partner, familie foto's en zo.” sprak Roodkapje wijs en welingelicht.
“O mijn god” zei de Wolf en draaide zich van ergernis weer naar roodkapje toe waardoor het dekentje er helemaal afviel.
Nu stond Roodkapje helemaal perplex en ze zei “Omi, wat erg, u heeft een tampeloeris en nog een fikse ook!”
Dit was niet wat de wolf wou horen. De maat was vol. Hij sprong uit bed, greep Roodkapje bij haar linker voetje, tilde haar onderste boven hangend naar zijn grote bek en terwijl Roodkapje nog zei “U moet echt heel snel in therapie vanwege dit soort woedeuitbarstingen omi” slikte hij haar in als een haring.
Eindelijk was het weer rustig. Hij kroop terug in bed en sliep snel weer in. 24 uur later werd hij wakker, stond op en zag een briefje liggen op het aanrecht. Daar stond op
Beste Wolf,
Ik weet dat u Senior Kapje en Roodkapje heeft ingenomen. Het was mijn bedoeling om u open te snijden en hen beiden te verwijderen, daarna u lijf te vullen met bakstenen, na die operatie zou ik u in de waterput verzuipen. Echter, het is zo dat Oma Kapje er zo slecht aan toe was dat haar dood buiten u om veel wreder is dan nu in u, en Roodkapje is het meest nare bemoeizuchtigste meisje op de wereld, als ik haar zou laten lopen zou ik iedereen op aard inclusief oma Kapje, u en mij zelve blootstellen aan grote gevaren. Ik stond eerder zo in dubio dat was met ene Maggie Thatcher, sindsdien heb ik blind vertrouwen in mijn oordeel. Ik wens u bij deze een lang en gelukkig leven maar dan wel graag in een ander natuurpark.
De Jager.