Stukje Schepping Blues
Ik kan ons leven overal altijd veranderen zonder dat we het weten
je mij niet laten herinneren zonder dat ik daarvoor iets moet vergeten
de juiste namen kan ik noemen zonder te weten hoe ze allemaal heten
door er lang op zitten wachten ben ik hier vreeslijk traag door bezeten
Ik heb het licht nooit gezien daarvoor was het nooit donker genoeg
geen vogel hoorde ik ooit zijn sombere ijle lied zingen uren te vroeg
dag en dauw ken ik niet want het was nooit zinvol om naar bed te gaan
ik bleef fier overeind ook al heb ik nooit op mijn eigen benen gestaan
Hier een wonder der techniek zonder draden, motoriek en wisselstroom
in de totale droogte van de woestijn ben ik de oase van een natte droom
ik kwam opkomen uit de dood zonder ooit in leven te zijn geweest
het puurste van de natuur ontdaan van de wildere wil van het bange beest
ik ben de eerstejaars schoenmaker die zijn leest nog de lessen leest
ik heb niks te vieren maar in de kern van mijn zijn is het eeuwig feest
doch mijn tijd moet nog komen, mijn uur heeft nog nooit geslagen
ik baan me een weg door de grootste winst der allerdiepste nederlagen
Het is al tijden met me gedaan doch de laatste dagen ben ik uit mijn doen
mijn huid valt niet te verkopen al is de straatwaarde een miljoen biljoen
het al was al aan me voorbij gegaan voor ik er überhaupt aan begon
het prille begin was al aanwezig ruim voor het ontstaan van de zon
De grote knaller voor het zelfs begon aan zijn reden voor het daar zijn
het algeheel om mij heen werd te groot al begon het allemachtig klein
een alsmaar uitdijend geheel gemaakt van ontelbare gebroken stukken
en ik wou uit die intens helle felle lege witte lucht alleen de dag plukken
Nu zitten we hier opgescheept met een donker verhaal zonder eind en begin
en ik hier opgeborgen stilletjes hoop dat ik nooit meer iets dergelijks verzin